Kort na mijn moeders operatie gaan we er met zijn tweetjes even tussenuit, voor wat 'vrouwentijd'. Tot rust komen in een warme en inspirerende omgeving. Mijn moeder heeft altijd een... read more →
Presentatiecoach ben ik niet altijd geweest. Ik had - net als velen denk ik - wel wat omzwervingen nodig om bij mijn huidige kern van passie, plezier en inkomen te... read more →
Ik vraag me altijd af wat de gedachte en bedoeling is van trainers om mensen adviezen te geven als: 'Begin gewoon met een mop, dat breekt het ijs', of 'Stel... read more →
Poezen hebben wij thuis altijd gehad. Al van kinds af aan ben ik aan hun eigenaardigheden gewend. Zo hadden we vroeger een grijs gestreepte die altijd op je plek ging... read more →
Een schoenentic. Zo kun je het eigenlijk wel noemen, die afwijking die ik heb. Ik hou van schoenen met hoge hakken en ze moeten iets speciaals hebben wil ik ervoor... read more →
Ghana, december 1990. We rijden langs de kust en zijn met vier collega’s onderweg naar Fort Elmina. L heeft zijn Mercedes beschikbaar gesteld om vanuit Abidjan een weekje op pad... read more →
Rijksambtenaar ben ik niet altijd geweest. Na mijn hotelschool opleiding werk ik eerst een jaar of vijf in de Horeca. Daar raak ik op een dag aan de praat met... read more →
Vrijwilligerswerk kan je veel voldoening geven. Ik heb een tijdje in een zorgcentrum op zondagen in Rotterdam senioren bezocht om een goed gesprek te voeren. Maar op deze ene zondagmiddag... read more →
Op zestienjarige leeftijd is een weekendbaantje vaak een eerste kennismaking met meer verantwoordelijkheid. Voor mij was dat het baantje als zondagshulp in een groot ziekenhuis in de buurt. Op de... read more →
Onze eerste vakantie in Tunesië is in 1975. Ik ben dan dertien jaar oud. Het is een van de mooiste vakanties die ik me herinner, met zijn viertjes; mijn vader... read more →