Rijksambtenaar ben ik niet altijd geweest. Na mijn hotelschool opleiding werk ik eerst een jaar of vijf in de Horeca. Daar raak ik op een dag aan de praat met een Amerikaanse klant. Hij draagt een duur horloge, een grote buik en een luid overhemd. Als ik aan zijn tafel een drankje breng begint ie me uitgebreid te complimenteren.
Great!
‘I have seen how you work’, zegt hij tegen me, ‘and I am impressed by your knowledge’. En terwijl ik daar wat gevleid naar luister vertelt hij me dat hij op zoek is naar personeel voor een van zijn luxe cruiseschepen. Hij beschrijft de baan waarvan ik dan nog niet weet dat ik die wil: avontuur, hoge tips, mooi weer, relaxte diensten, ‘extra benefits’, kortom, te mooi om waar te zijn. ‘You will be great at it’, zegt hij, en duwt me zijn kaartje in de hand. Ik moet hem over twee weken bellen en dan faxt hij me alle details. In de twee weken die volgen wordt zijn aanbod in mijn hoofd al maar aantrekkelijker. Ik zie een glorieuze carrière voor me op zee en in een vlaag van verstandsverbijstering besluit ik alvast mijn werkgever te melden dat ik vertrek om op een cruiseschip te gaan werken.
Extra services
Op de afgesproken tijd bel ik mijn aanstaande werkgever en vraag hem om nadere details. En nadat hij heeft verteld dat zijn schepen onder Panamese vlag varen, blijken de werktijden toch wat heftiger dan in het eerdere gesprek. Terloops licht hij toe dat de hoge tips onderling ook nogal variëren. ‘There is one particular lovely lady that really earns a lot of extra money, but I can only imagine what she does for that’. Er valt even een stilte. En het is de suggestieve manier waarop hij het zegt die ineens alle alarmbellen in mijn hoofd doen afgaan.
Slaapkamer
Als hij me even later het contract faxt, probeer ik dat beeld uit mijn hoofd te zetten. Maar ik zie me al iedere avond op volle zee in mijn slaapkamer ‘bijklussen’. Wat ben ik toch stom! Hoe heb ik dat niet kunnen voorzien? Ben ik dan zo naïef? En ik bel overstuur mijn (dan al) ex-werkgever. Die me even laat zweten en dan zegt: ‘Kom morgen maar weer gewoon werken. Je vaart dan wel niet, maar je weet in ieder geval zeker dat je je werk niet liggend hoeft te doen’.
Tip van vandaag: Niemand is perfect, dus ‘fouten’ maken mag, ook als je presenteert
Als je wordt geboren heb je 100% vertrouwen in jezelf. Wanneer je een jaar of zes bent, verandert dat beeld door meer bewustwording van jezelf en de omgeving. En komen ook de eerst twijfels. Naarmate je ouder wordt, worden die twijfels overtuigingen. En worden je acties al snel ‘stomme fouten’. Maar dat mag dus gewoon, fouten maken ook als je presenteert, want perfectie bestaat niet.
Vraag voor de lezer:
Hoe vaak denk jij dat je perfect moet presenteren en geen fouten mag maken?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.
Erg vermakelijk verhaal. Dank daarvoor!
Herkenbaar tot zekere hoogte. Maar ja, Marktplaats waarschuwt ook daarover… Als het te mooi om waar te zijn is, dan is het misschien niet waar!!!
Ik kan trouwen ook nog heel slecht tegen varen op zee, had ik dat al gezegd…:-)?
En dan was er ook nog een aanbieding in de VS.In Atlanta (Georgia) meen ik dat het was,Wat een tijden en mogelijkheden!!
Misschien had ik toch bij de Marine moeten gaan…:-)
Ach, heeft niet iedereen zijn of haar ‘ tooooo good to be true’ verhaal? Ik zou rond de wereld gaan zeilen 😉
Ja, maar nu even niet hè, Tessa….:-)