Kort na mijn moeders operatie gaan we er met zijn tweetjes even tussenuit, voor wat ‘vrouwentijd’. Tot rust komen in een warme en inspirerende omgeving. Mijn moeder heeft altijd een interesse gehad voor geschiedenis en ik ben dan vanuit kunsthistorisch oogpunt geïnteresseerd in de Griekse oudheid. De keuze is snel gemaakt: het wordt een plekje aan de kust, vlakbij Athene.
Niks
Als we aankomen is het moordend heet. Druppeltjes zweet lopen al snel langs mijn rug naar beneden. Het appartement heeft schuifdeuren naar een klein terras en als we daar even staan te kijken, zien we hoe het rotspad steil naar de zee afdaalt. De keien maken het moeilijk om het grijze kiezelstrand te bereiken. Maar het uitzicht is geweldig en het geluid van de zee werkt heerlijk ontspannen. Het appartement is sober, maar er staat een kleine koelkast voor de medicijnen van mamma, er zijn wat schoonmaakmiddelen en verder is er eigenlijk niks bijzonders te melden.
Warm
We pakken de boel uit en omdat het zo warm is loop ik al snel naar de airconditioning. Zet de knop om. Geen reactie. Andere kant om? Ook niet. “OK, moes, de airco werkt dus niet”, zeg ik en we besluiten de schuifdeuren goed open te zetten zodat de verkoelende lucht van zee zijn werk kan doen. Vlak voordat we weggaan om een hapje te eten doen we ze weer dicht. Stikdonker is het, en heel warm als we een paar uur later terugkomen. Maar we zijn allebei moe en besluiten gewoon naar bed te gaan. Morgen zien we wel verder.
Donker
Ik lig wat te turen in het donker. Hoor mijn moeder wat liggen draaien. Voel haar onwennigheid van het bed en de warmte in de kamer. Ik kan zelf ook niet echt mijn draai vinden. Zo’n eerste nacht in een vreemd bed, dan kan ik eigenlijk nooit slapen. Net als ik een beetje dreig weg te dommelen hoor ik ineens een ijzige gil. Ik schrik me de pest en zit in één klap rechtop in bed. “Wat is er, wat is er”? roep ik in het donker naar mijn moeder.
Paniek
Gerommel. Wat is ze aan het doen? “Een beest! Een beest! Er liep een beest over mijn gezicht”! Pure paniek in de tent. Ik spring als door een beest gestoken mijn bed uit en graai naar het lampje. En als mijn ogen een beetje gewend zijn aan het licht, zie ik daar mijn heldhaftige moeder. In pyjama, op haar blote voeten. Midden in de kamer met het enige wapen in haar hand dat ze heeft kunnen vinden: het afgekloven bezempje uit de emmer met schoonmaakspullen. Ze slaat er heftig mee op de vloer en jaagt nerveus zwaaiend maar vastberaden op iets groots en zwarts…. En ik kijk met afgrijzen naar de enorme duizendpoot die nog nét onder de kier van de schuifdeuren naar buiten schiet.
Tip van vandaag: Je kunt je angst voor het podium maar beter onder ogen zien
Soms heb je gewoon geen keuze. En moet je je grootste angst onder ogen zien en het middel grijpen waarmee je grip krijgt op de situatie. Dat geldt dan ook voor het confronteren van jouw podiumvrees. Je wilt tenslotte niet de hele nacht wakker liggen, uit angst dat het je ineens besluipt…?
Vraag voor de lezer:
Zoek jij uitvluchten als je moet presenteren? Of ga jij ‘het gevecht’ aan?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.