Op zestienjarige leeftijd is een weekendbaantje vaak een eerste kennismaking met meer verantwoordelijkheid. Voor mij was dat het baantje als zondagshulp in een groot ziekenhuis in de buurt. Op de afdeling Hartbewaking, waar ik koffie, thee en lunch rond breng.
Scheurijzer
Mijn dienst begint om acht uur en dat betekent vroeg op. Ik zit om zeven uur op mijn brommer, een oude groen-witte Peugeot, waarmee ik de zes kilometer naar het ziekenhuis in alle vroegte afscheur. Het is winter en behoorlijk koud. Ik parkeer mijn scheurijzer in de fietsenstalling en loop via de personeelsingang naar binnen. Daar overvalt me altijd weer even die speciale lucht, en die aparte sfeer als je een ziekenhuis binnenstapt.
Nachtdienst
De afdeling Hartbewaking is op de achtste verdieping en ik neem de lift omhoog. Ga naar ‘mijn keukentje’ en pak de witte jas die in de kast hangt. Veel te groot natuurlijk. Mijn eerste ronde is een waterverversing, die begint bij de eenpersoonskamers van de Hartbewaking. En daarna volgen de vier zalen. Het is nog vroeg maar ik heb geen last van een ochtendhumeur. Achter de balie zitten een paar zusters die hun nachtdienst bijna hebben afgerond.
Glaasje water
Ik loop de eerste kamer binnen. Er zit een mevrouw wat gebogen naast het bed. Haar man ligt heel stil. Ik zeg zachtjes ‘Goedemorgen’, terwijl ik het glas water van haar echtgenoot voor een verse vervang. “Wilt u ook een glaasje water?”, vraag ik. Ze kijkt op maar lijkt me niet te zien. Schudt wat met haar hoofd. En ik verlaat de kamer. Als ik de deur van de kamer achter me dichtdoe, zegt een van de zusters wat vreemd lachend tegen me: “Hij wilde zeker niet hè?”. En de zusters lachen allemaal. Ik kijk haar wat onbegrijpend aan. Schud wat met mijn hoofd en ga verder. Als ik terugkom voor de koffieronde van half tien, zie ik dat het bed van de meneer van kamer 8.01 leeg is. En zijn echtgenote zie ik ook niet meer. Alleen het glaasje water staat er nog. En dan valt pas het kwartje.
Tip van vandaag: Goede feedback geven op een presentatie is een vak apart
Sommige nare opmerkingen vergeet je nooit meer. Ze worden naar je hoofd gegooid en vinden onbedoeld een vaste plek in jouw geheugen. Maar meestal zegt zo’n opmerking meer over de ander dan over jou, of over jouw optreden. Denk daar eens aan bij de eerstvolgende keer dat iemand je ongevraagd van zogenaamd goedbedoelde ‘feedback’ voorziet.
Vraag voor de lezer:
Wanneer kreeg jij ongevraagd ‘goedbedoelde feedback’?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.