Ongemak. Er staat een onbekend iemand voor me die me heel enthousiast begroet. Twinkel in de ogen, met de zekerheid van herkenning. En ik krijg het direct al een beetje warm, want dan voel ik aan de energie al wat er gaat komen. Dus zeg ik het ook maar alvast: “Dat ik slecht ben in namen onthouden”. Zodat je bij voorbaat weet dat het aan mij ligt, en niet aan de indruk die je wel of niet op me hebt gemaakt. Want anders is het allemaal zo gênant.
Lampje
Dus ik sta op een grote netwerkborrel net bij het buffet met mijn vork in wat sla te prikken als iemand achter me zegt: “Ken ik jou niet van Open Circles Academy”? Ik draai me half om en kijk van mijn bord wat schuin omhoog. Mijn ogen zoeken herkenningspunten in het gezicht, maar er gaat geen lampje branden. “Dat zou heel goed kunnen”, zeg ik wat nonchalant lachend. Maar in mijn hoofd is het allesbehalve relaxt.
Sla
Want terwijl ik het zeg is mijn brein als een razende bezig. Gaat in vliegende vaart langs het eigen saladebuffet in mijn hoofd om een selectie te maken uit al die duizenden mensen die ik daar als E-teamlid heb ontmoet. En mijn sla wordt flink door elkaar gehusseld, kan ik je wel vertellen! Maar het lukt maar niet het juiste naamplaatje te vinden. En dan zegt ze ook nog tot overmaat van ramp: “Ik kan het me nog zó goed herinneren, het was de BTS-training en jij was er als E-team begeleider toen echt voor me. Dat betekende zoveel”! En ze kijkt me blij en verwachtingsvol aan.
Blanco
Mijn brein gaat volledig op blanco. Echt. Helemaal niks. En ik voel me uiterst ongemakkelijk. Hoe kan het dat ik haar niet herken, dat ik haar naam niet weet, en ook zelfs het bijzondere moment niet meer voor de geest kan halen? Dit is niet zomaar even ‘een naam niet meer onthouden’, dit lijkt wel een complete blackout! Ik verontschuldig me wat onhandig, we knikken ongemakkelijk naar elkaar, ze pakt haar bord op en loopt verder. Het voelt alsof ik zojuist bij iemand van een voetstuk ben gedonderd.
Doosjes en vakjes
Maar mijn brein wil het er niet bij laten zitten. Het blijft maar bezig met het openen en sluiten van doosjes, boxjes, laadjes en vakjes om de oorsprong te vinden van deze hernieuwde ontmoeting aan het buffet. Het lukt niet. Ik krijg geen hints of tips. En dan besluit ik het toch maar te laten. Het is wat het is. Focus me weer op het saladebuffet voor me, en duw de ontmoeting in het vakje ‘overgang en andere ongemakken’.
Kwartje
Mijn hoofd pruttelt nog wat na als ik met mijn slabord op mijn knieën ergens op een bank ga zitten. Terwijl ik wat rommel met mijn bord, hoor ik bij toeval hoe ze zich een stukje verderop voorstelt aan een andere ondernemer. “Klik”, gaat het in mijn hoofd, en het juiste vakje schuift open. Het kwartje valt er precies in. En dan wil iets in mij eigenlijk naar haar toelopen om het allemaal uit te leggen en te vertellen dat ik het nu wél weet. Ken je dat…?
Tip
Natuurlijk is het goed om je brein te trainen. Maar voor je het weet gaan er bakken energie zitten in iets waar je nooit echt in gaat excelleren. Maar met een beetje extra aandacht op de juiste plaats krijg jij al een veel beter resultaat. Dus ik zou zeggen: focus op je kwaliteiten en zet die in de etalage! En het is trouwens best OK om af en toe van iemands voetstuk af te vallen. Word je ook weer gewoon mens van.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren en jouw kwaliteiteiten in de etalage zetten? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.