Ik heb een nieuwe tandarts. Tsja, zal je denken, dat is toch niet zo bijzonder? Maar voor mij was het een hele stap, want je moet weten dat ik 23 jaar lang dezelfde tandarts heb gehad. Een Indonesische dame, klein van stuk, vastberaden en heel dominant. Ik denk dat ik nog banger was voor haar dan voor een van haar instrumenten.
Verbouwing
Maar ze levert kwaliteit, en op haar brug- en kronenwerk is werkelijk niks aan te merken. Dus blijf ik maar ‘bij haar hangen’ en neem ik de stress maar voor lief. In al die jaren heb ik aardig vaak over de brug moeten komen. Want steeds als het ene af was, dan was er links, rechts, boven of onder altijd wel iets dat moest worden gevuld, geboord of vertimmerd. En nooit was er ruimte voor discussie. Mijn verbouwing kende geen einde en kostte een godsvermogen.
Slurper
Dus dan lig ik daar weer eens voor een controle in de stoel. Mijn driedelige brug zit net een paar maanden op zijn plek. Al het hang- en sluitwerk is volbracht. Ze groet me kort met haar kleine vinnige hand en hangt direct maar het slurpertje in mijn mond. Gaat met het spiegeltje mijn mond door, prut wat met het haakje tussen mijn tanden. En ze blijft rechtsonder net even iets te lang hangen.
Vakantietijd
Ik voel de weerstand al opkomen in mijn lijf. Terwijl het slurpertje reutelt tegen mijn linkerwang, zegt ze: “Ja, mevrouw Diks, we moeten nu echt aan de rechterkant die kiezen gaan kronen, het is de hoogste tijd”. En ik denk: “Ja, het is vakantietijd natuurlijk”. Pak al mijn moed bij elkaar en zeg met volle mond: “Nou, ik denk dat dat niet gaat gebeuren, ik ben er wel klaar mee. Dit jaar heb ik echt geen budget meer voor de verbouwing”.
Jas
Haar vingers trekken zich even terug van mijn mond. En dan zegt ze het. Ze wijst naar de stoel waar mijn nieuwe bordeauxrode leren jas ligt die ik van mijn ouders heb gekregen. Pinnig zegt ze:“Misschien moet u dan wat minder dure jassen kopen”. Het valt even stil in mijn mond. Mijn tanden rammelen er nog nét niet uit.
Laatste brug
En dan is het een brug te ver. Met een ruk trek ik het slurpertje uit mijn mond. Kom onhandig woest overeind en bries naar haar: “Alles goed en wel mevrouw L, maar er is hier in deze kamer maar één persoon die bepaalt waar mijn geld naartoe gaat, en u bent het niet! En dan heb ik eindelijk de laatste brug geslagen. Een paar maanden geleden kreeg ik nog een brief van haar. Ze is nu met pensioen, of ik op haar afscheid wilde komen. Ik heb gemaild dat ik dit jaar eens op vakantie ging.
Tip
Soms heb je moed nodig om iets in je leven te veranderen en die ene stap te zetten. En soms alleen een zetje van je tandarts. Het levert niet alleen een nieuwe start op maar ook veel minder stress. En dat kan dus ook een eerste stap naar blijer presenteren betekenen, zonder podiumvrees. Je hoeft alleen maar voor jezelf op te komen.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren zonder podiumvrees? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.