Dikscommuniceert Dikscommuniceert Dikscommuniceert Dikscommuniceert
  • Home
  • Wat doet Diks
    • FOCUS OP JOU
    • FOCUS OP JOUW TEAM
    • FOCUS OP JOUW BEDRIJF
    • BOEK
  • Wie is Diks
    • REVIEWS
  • Blog
  • Opdrachtgevers
  • Contact
Dikscommuniceert Dikscommuniceert
  • Home
  • Wat doet Diks
    • FOCUS OP JOU
    • FOCUS OP JOUW TEAM
    • FOCUS OP JOUW BEDRIJF
    • BOEK
  • Wie is Diks
    • REVIEWS
  • Blog
  • Opdrachtgevers
  • Contact
jul 31
Laat in jouw presentatie jouw energie en emotie zien!

Vakantie is de kunst van het beleven

  • 31 juli 2017
  • Mijn verhaal

Drie weken geen email, geen marketing of laptop-activiteiten. Dat is mijn vakantie. En ik ga die weken benutten om nieuwe energie en frisse ervaringen op te doen met mijn nieuwe museumkaart. Vandaag besluit ik naar Museum Voorlinden in Wassenaar te gaan.

Veluwe

Als ik om iets voor elven aan kom, is er nog weinig volk op de parkeerplaats. Ik word volledig verrast door de schoonheid van de omgeving. ‘Net de Veluwe, denk ik, maar dan wat dichterbij’. Ik stap uit de auto en volg het slingerend wandelpad langs de mooie bloemperken naar het strakke gebouw. Zon en wolken wisselen elkaar af. Het komt wel goed met die nieuwe energie, vandaag.

Niet om te lachen

Bij de entree neem ik mijn kaartje in ontvangst en loop mijn eerste belevenis van de dag tegemoet. Als ik het zwembad van Leandro Erlich zie, ben ik even verrast. Naar de jonge suppoost maak ik een een zwembeweging maar ze kan er niet om lachen. En ze wijst me uitdrukkingsloos naar rechts. “U moet hier naar beneden”, zegt ze serieus fluisterend en ik volg haar uitgestoken arm. Als ik onderin het zwembad sta en het water over mijn hoofd zie bewegen ervaar ik een gevoel van plezier en moet ik een beetje lachen. Even later als ik de zaal weer uitloop, wijst een andere suppoost me op een donker onbeduidend gangetje. “U moet daar echt even naar binnen”, zegt hij en ik volg zijn serieuze advies. Kunst is niet om te lachen.

Zen – Boeddha

Aan mijn rechterkant gaan ineens twee donkergetinte schuifdeuren open. Ik sta oog in oog met een kubusachtig atrium, uitgevoerd in donker hout en warme kleuren, een werk van James Turrell. De ruimte ademt serene rust uit en het is alsof een golf van stilte me tegemoet komt. Ik stap voorzichtig binnen en ga zitten op de lange bank die de ruimte omsluit. Mijn blik trekt als vanzelf naar boven en ik leg mijn hoofd ontspannen tegen de muur achter me. Door een vierkant gat in het plafond zie ik als in een film de Wassenaarse lucht aan me voorbij trekken. Een briesje aait mijn wang. Hoor ik daar nu zachtjes de natuur? Een weldadig gevoel van rust neemt bezit van me. Ik wil er wel uren blijven zitten. Maar als er even later nog drie mensen binnen stappen maak ik van het moment gebruik om verder te gaan.

Zenuwen

Helemaal ‘Zen’ kom ik bij het werk van Richard Serra aan. Zijn werk heeft me eerlijk gezegd nog nooit wat gedaan, maar vandaag besluit ik zijn doolhof in te stappen. Het is hoog en groots. Ik hoor hoe mijn stappen weergalmen tussen de roestige metershoge platen. De smalle gang die ik volg lijkt dood te lopen. Op het laatste moment is er een bocht in de plaat en kan ik naar links, en aan het einde weer naar de andere kant. De grote wanden lijken ruw maar als ze aanraak voelt het heel afgewerkt. Ook dit pad lijkt weer dood te lopen, maar maakt aan het einde ineens een knik naar rechts. Weer een smalle gang. De platen zijn gebogen en ik kan ik niet zien waar ik naartoe loop. Mijn richtingsgevoel is dus nu al in de war. ‘Loop ik heen, of terug’? ‘Zal ik omkeren’?

Energie

Ik krijg het benauwd als de volgende gang ook weer eindigt en me in een bocht naar links dwingt. Ik versnel mijn pas en hoor hoe mijn hakjes driftiger op de marmeren vloer tikken. Mijn hart is sneller gaan kloppen. Weer een einde en een bochtje, nu naar rechts. De stalen platen beginnen behoorlijk op mijn zenuwen te werken. En in een vlaag van paniek vraag ik me af of dit labyrint eindeloos door gaat? Kom ik hier ooit nog uit? Ik kan een neiging tot rennen nog maar net onderdrukken.

Licht

En dan is er ineens bevrijdend veel licht en stap ik het doolhof uit. En slaak een zucht van verlichting. Serra doet me dan toch wel wat, denk ik ..! Bij het verlaten van het museum bedenk ik me dat ik op één dag alle emoties wel voorbij heb zien komen. Verrassing, plezier, voldoening, rust, en zelfs paniek. De optimale energiebeleving in één vakantiedag!

Tip van vandaag: Laat jouw energie en emotie zien!

Energie is bepalend voor het succes van een presentatie. Hoe meer emotie je op een natuurlijke manier weet te integreren in je presentatie, hoe boeiender jouw publiek het vindt. En hoe aandachtiger ze zullen luisteren naar jouw verhaal.

Vraag voor de lezer:

Waar krijg jij energie van?

Blijer Presenteren

Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.

 

Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.

Dit delen:

  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)

Gerelateerd

  • Facebook
  • Twitter
  • Reddit
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

Leave a reply Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

WIL JE MEER WETEN OVER BLIJER PRESENTEREN, STORYTELLING OF PITCHEN?

Schrijf je dan nu in en start jouw week met een goed verhaal, met persoonlijke tips en blije suggesties.

100% Privacy. Ik spam niet.

Archieven

  • augustus 2023
  • juli 2023
  • juni 2023
  • mei 2023
  • april 2023
  • januari 2023
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015

Categorieën

  • ambtenaren
  • Blogreeks 'Het gevoel van'
  • Geen categorie
  • Mijn verhaal
  • ondernemen
  • Pitchen
  • Presentatiecoaching
  • Storytelling
  • Themablog

Social links

Menu

  • Wat doet Diks
  • Wie is Diks
  • Reviews
  • Blog
  • Contact
  • Privacy Verklaring
  • Algemene Voorwaarden

BLOGS

  • Wie zit er nu op mijn gevoel te wachten?
  • “Maar ik heb helemaal geen verhaal!”
  • Moeten Maakt Miserabel
  • Leuk??
  • Dreamcoat
  • Wondermiddel!

DIKSCOMMUNICEERT

Marjolein Diks
Vroesenlaan 46a
3039 DZ Rotterdam

telefoon: 010-2037616
mobiel: 06 54 90 73 07
email: spreken@dikscommuniceert.com
KvK: 55594549

© 2015- 2020 Dikscommuniceert. Design by _blank and Think But Why
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we ervan uit dat je ermee instemt.Ok