Twijfel en perspectief

Ik ben ‘van de grote lijnen’ en los graag dingen op. Ik krijg energie van problemen praktisch te lijf gaan met een helder doel voor ogen. En de oplossingen dan ook het liefst direct implementeren. Zo kom ik vooruit, zet ik mijn stappen. Maar hoe doe je dat in een tijd waarin alles verandert, en de randvoorwaarden ieder moment anders zijn? Hoe bepaal je dan je koers? Dit blog gaat over twijfel en perspectief.

Twijfel

Afgelopen week zag ik het even niet. Perspectief. Want bij iedere stap die ik wilde zetten voorzag ik allerlei risico’s. En de feitelijke en betrouwbare informatie die ik nodig had voor het zetten van een volgende stap, die was er niet. Want zijn kinderen nou wel of niet veilig voor het virus? Moet ik nou wel of niet een mondkapje op? Waarom wel naar de fysio en niet naar de kapper …? Is anderhalve meter echt veilig? Of dwarrelt er toch van alles door de lucht? Ga ik nou wel of niet met mijn moeder van 85 fijn een stukje rijden? Twijfel. En dan heb ik het alleen nog over de persoonlijke beslissingen.

Hoe?

Want hoe ga ik over een maand of wat dadelijk zakelijk weer ‘live’? Wat is veilig voor mezelf, en voor mijn coachee(s)? Op welke locatie gaan we aan de slag, en hoe kom ik daar? Hoe ’loopt’ het verkeer op straat? Hoe ga ik mijn netwerkclub offline voorzitten? En hoe hou ik het allemaal vol, die onmenselijke afstand? Hoe netjes gaan alle andere mensen de regels opvolgen? Bij iedere vraag zijn de variabelen veel te groot. Dus je kunt de dingen niet gewoon oplossen of afstrepen. Omdat je geen helderheid hebt. Geen keiharde feiten en cijfers waar je op kunt bouwen zodat je gemakkelijk kunt zeggen: ‘Nou, dat doe ik dus wel, en dat dus niet’.

Interbellum

Iedere keer als ik afgelopen week een stap wilde zetten, werden de stemmetjes in mijn hoofd ook wakker. Die vroegen dan om een afweging. “Is het verstandig dit nu te doen”? Ik ben nog niet eerder in mijn leven zo bewust bezig geweest met de simpele keuzes waar je normaal nooit lang over nadenkt! Voelt het goed, dan zeg ik ‘ja’, en voelt het niet goed, dan zeg ik ‘nee’. Maar nu lijkt het alsof ik daar niet meer op kan vertrouwen, alsof dat niet meer genoeg is. Dus hang ik maar een beetje in het ongemakkelijke ‘niks’, in mijn eigen interbellum. En daar werd ik afgelopen week heel ongemakkelijk van. Het kostte me op een of andere manier ook bakken energie, terwijl ik geen centimeter vooruit kwam.

Valkuil

Ik realiseerde me vannacht dat ik ‘m weer heb gezet, die stap in mijn eigen valkuil. Terwijl ik probeerde de grote lijnen te zien, wilde ik direct de hele mieterse mikmak in een praktisch en handzaam kader vatten. Alles begrijpen. Gelijk ook maar even inschattingen maken voor de toekomst, met inachtneming van alle mogelijke risico’s. Dat werkte behoorlijk verlammend. Het was bovendien heel druk in mijn hoofd, en mijn eigen model van ‘ja’ of ‘nee’ was in het hele proces volledig uitgeschakeld. En dat model, daar ‘doe’ ik het al meer dan 50 jaar mee! En nu ik het heb laten varen leek ik alleen maar meer twijfel te krijgen. Omdat in deze tijd feiten en juiste gegevens ineens moesten leiden naar de juiste beslissing.

Quote

Hoewel er niet veel van waarde voorbijkomt op Facebook (ja, sorry, dat vind ik), zag ik vannacht een quote die is blijven hangen. “When you find no solution to a problem it’s probably not a problem to be solved, but a truth to be accepted”. Die quote bracht me weer even terug bij mijn eigen uitgangspunten. Van ‘het leven laten gebeuren’, en af en toe een stap in de rivier te zetten. Gebruik maken van wat er op je pad komt. Inzichten die in het moment komen je richting laten bepalen. Kleine stapjes en niet het hele plaatje willen vatten, begrijpen of oplossen. En wat meer luisteren naar mijn gevoel. Dus volgende week ga ik met mijn afspraken in het park zitten. Op een bankje. Kopje koffie erbij. Dat is mijn eerste stap naar een wat normaler leven met minder twijfel en meer perspectief.

Blijer Presenteren

Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? Ik begeleid sprekers ook in deze tijd individueel (en online) naar een goed verhaal, een boeiende presentatie of een onderscheidende pitch. In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’. Er is ook een pitchvariant: ‘Het Klein ABC, Overtuigend Pitchen voor Ondernemers’.

Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert – de PresentatieDiva – en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.