Als ik vandaag het nieuws lees schrik ik er weer van. Zie ik weer die beelden en de grootsheid van het verschijnsel. Opnieuw een tsunami in Indonesië! En ik denk terug aan Thailand, 2004. Het gevoel van toen overspoelt me weer even. Het is meer dan 10 jaar terug, maar de herinnering is nog heel sterk.
Rustig
Want ik weet het nog precies. Ik ga die maandagochtend gewoon naar mijn werk, net als altijd. Het zijn de kerstdagen, en omdat ik daar niks mee heb, heb ik gezegd dat ik wel wil werken. Meestal kan je dan goed je dossiers bijwerken, heel efficiënt. Bovendien is het dan altijd lekker rustig op de weg …:-).
Ontzetting
Als ik binnenkom op het departement staan een paar van mijn collega’s met ontzetting naar de TV te kijken. De stemming is bedrukt, iedereen is muisstil en heeft het zichtbaar moeilijk met de beelden van de alles overspoelende en weer uitspugende zee. Na een tijdje met elkaar te hebben staan kijken, besluit ik toch maar naar mijn werkplek te gaan om nog iets van de dag te maken.
Opschalen
Ik zit nog maar net achter mijn bureau als de telefoon gaat. “We gaan nu opschalen, ik heb je graag zo snel mogelijk beneden”, zegt de stem van de crisiscoördinator in mijn oor. En op dat moment word ik voor de eerste keer opgeroepen in het crisistelefoonteam voor de Tsunami 2004. Ik pak mijn boeltje en ga naar beneden waar de Facilitaire Dienst van Buitenlandse Zaken binnen no time een crisiscentrum uit de grond heeft gestampt.
Eerste
Terwijl er om me heen nog computers worden geplaatst, mannen kabels trekken en medewerkers met tafels schuiven, word ik door de coördinator een kamertje in geduwd. “Oké, jij bent de eerste van het team die inlogt, dus ga je gang. Het lukt wel, hè”, zegt ze half over haar schouder, en ze loopt weg.
Plug-in, plug-uit
Ik kijk wat twijfelend naar alle apparatuur, maar zet de computer aan, de headset op en plug in. De telefoon begint direct te rinkelen. “Mijn dochter is in Thailand met haar vriend aan het backpacken en ik heb geen idee waar ze is”, klinkt het heel bezorgd aan de andere kant. “Weet u waar ze is, hebt u al informatie”? Het ene na het andere telefoongesprek volgt. Plug-in, plug-uit. En steeds weer verontruste ouders en vrienden.
Niks aan de hand
Naast me verschijnt een dame van de psychologische ondersteuning. “Hoe gaat het nu met u, mevrouw Diks?”. Ik kijk op. Haar vraag verbaast me. Keer direct weer terug naar het computerscherm en zeg: “Prima hoor”, en plug de telefoon weer in. Als ze later op de dag nog twee keer met die vraag langs komt, irriteert ze me en probeer ik haar af te wimpelen. “Ik doe gewoon mijn werk hoor!”, bits ik haar toe. Niks aan de hand!
Wijntje Olijfje
Als ik eindelijk na een lange dag thuiskom, verlang ik naar een wijntje en een olijfje op de bank. Ik open de voordeur, loop de trap op, schenk in de keuken een wijntje in. Pak wat olijven. En dan zak ik neer op de bank. Met mijn linkerhand pak ik de afstandsbediening en doe bijna automatisch de TV aan.
BAM!
De golven van de Tsunami spoelen in beeld, en terwijl ik naar het scherm kijk stromen de tranen over mijn gezicht. Alle zorgvuldig ingehouden spanning en emotie van de dag vloeien over mijn wangen zó mijn lijf uit. Een gewone werkdag, zei je? Niks aan de hand, toch?
Tip
Ik hoor vaak coachees zeggen dat professionaliteit en emoties ‘niet samengaan’. En natuurlijk is het niet wenselijk dat je staat te presenteren en overspoeld wordt door wat je voelt, en niet meer verder kunt praten. Maar jouw eigen ervaring en gevoel kan je niet losmaken van je werk, je dossier of je bedrijf. Juist die bevlogenheid is nodig om de verbinding te maken en je werk te kunnen blijven doen. Het is bovendien ook dat ene element dat je gewoon mens maakt. En dat er voor zorgt dat anderen jou begrijpen of met je meeleven.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren, in verbinding met jouw emoties zonder je professionaliteit te verliezen? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.