Het is een drukke dag geweest. Als ik thuiskom ligt er een briefje op de mat dat zegt dat de bezorger me heeft gemist. Het pakketje heeft hij bij een van de buren in mijn portiek afgeleverd. Ik stap de deur weer uit om het meteen even op te halen. ‘So far so good’, zal ik maar zeggen. Dit blog gaat over mist in je hoofd.
Hartelijk
Als ik bij hem aanbel, begroet hij me heel hartelijk: ‘Hi, Marjolein, how are you doing? En ik lach automatisch vriendelijk terug, zeg dat het goed gaat en bedank hem voor het aannemen van het pakje. Stap weer naar binnen en zeul twee tassen, het kattengrit en het pakketje in één keer de twee trappen op. Eenmaal boven begin ik meteen aan de reeks klusjes die op me liggen te wachten.
Aha!
Als ik een uurtje verder ben besluit ik een kopje thee te nemen en een moment te gaan zitten. En dan valt er een kwartje. Of eigenlijk valt er wel een euro. Want het is alsof mijn brein dan pas actief wordt en ineens ‘aangaat’. Een ‘Aha-erlebnis’, van een bescheiden ‘Eureka!’-niveau. Want de boel valt ineens op zijn plek.
Hij was het niet!
Die hartelijke begroeting. De grote buggy in de hal van ons portiek. De huilende baby van de afgelopen week. Dan realiseer ik het me pas. De buurman die me het pakje overhandigde, dat was de buurman niet! Dat was niet de man die daar het afgelopen jaar heeft gewoond! Dat was de buurman die een jaar of twee geleden uit datzelfde pand is vertrokken! Dus die woont daar nu weer?! Dat verwacht je toch niet?
Gênant
Maar dat betekent dus dat ik niet eens heb gemerkt dat de andere huurders zijn vertrokken. Nou gaat dat ook best snel hier in Blijdorp, dus vooruit maar. Maar wat ik gênanter vind is dat ik niet eens ‘in het moment’ heb gemerkt dat ik met de vorige buurman heb staan praten! En we hadden best een goed contact. Leuke gesprekken ook. Hoe is het nou helemaal mogelijk dat ik dat niet heb opgemerkt? Waar was mijn brein dan helemaal mee bezig op dat moment?
Sukkelig
Nou was ik best een beetje ‘gepreoccupeerd’ toen ik thuis de trap op liep. Zó bezig met de dingen die op mijn lijstje stonden om nog te doen. En misschien was het beeld van de vorige buurman ook wel zo vertrouwd, dat het mijn brein niet verraste? En het gewoon een oud en sleets pad van herkenning op ging..? In ieder geval had ik na mijn ingeving wel de neiging om nog even naar hem toe te gaan en te melden dat ik een oprecht moment van ‘sukkeligheid’ had gehad. Het voelde zo stom.
Mist in je hoofd
En zo’n moment van sukkeligheid, dat hebben sprekers ook wel es. Zo’n moment dat je het even niet meer weet, dat het mistig is in je hoofd en je nét niet bij jouw alertheid kunt. Alsof je door alle bomen het bos even niet echt ziet. En dat kan op het podium een heel onprettige ervaring zijn. Soms levert het een paniekgevoel op. Of zet het je een moment helemaal vast, omdat je het gewoon niet meer weet. Blanco. Helemaal niks.
Neem de tijd
En als je dat hebt op het podium, neem dan gewoon even de tijd. Voor een slokje water. Voor een ‘adem in en uit’. En laat het maar stil zijn. Jouw brein wordt heus wel weer wakker. En wat is er trouwens mis met zeggen: “Ja, dames en heren, ik werd wat afgeleid, waar was ik ook alweer gebleven”? Je had alleen een moment van mist in je hoofd, meer is het niet. Als je het benoemt, dan kun je weer verder. Want dan trekt de mist gewoon op.
Persoonlijke presentatie
De Presentatiediva helpt je graag met jouw persoonlijke presentatiestijl! Of het nu over pitchen, presenteren of storytelling gaat, ik breng je met enthousiasme naar authentiek en ontspannen spreken. Ik schreef twee boeken over presenteren waarin ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen deel die je direct kunt toepassen. Lees hier meer over ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’, en ‘Het Klein ABC, Overtuigend Pitchen voor Ondernemers’. Kennismaken? Lees hier meer over de gratis inspiratiesessie.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert – de PresentatieDiva – en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.