Zes jaar geleden alweer dat mijn vader overleed. En natuurlijk is hij niet uit mijn gedachten. Al was het alleen maar door het bizarre toeval dat zijn sterfdag precies samenvalt met de dag waarop ik in 2015 mijn eigen bedrijf begon. Ik merk dat ik nog steeds op onverwachte momenten even geroerd ben of volschiet als ik door iets word geraakt dat me aan hem doet denken.
Altaar
Als ik bijvoorbeeld in een film een vader zijn dochter naar het altaar zie begeleiden. Dan schiet ik even vol. En dat is dus niet omdat ik zo’n witte jurk aan wil om te trouwen, mensen! Of laatst, toen ik in de voortuin het buurmeisje samen met haar vader in pure harmonie de tegelvloer zag leggen. Toen moest ik denken aan onze gezamenlijke ‘klusmomenten’ en dat maakte weer even van alles bij me los.
Afsluiten
Ik kreeg een tijdje geleden dus het gevoel dat ik nog iets moest doen om het echt ‘af te sluiten’. Of iets toe te voegen dat me meer gevoel van afsluiten zou geven. En aangezien ik ooit al eens een tattoo liet zetten, leek me dat een goede optie. Dus ik maak een afspraak bij de shop in Den Haag waar ik eerder een mooie lotusbloem heb laten zetten. Maar in tegenstelling tot de eerste, mag deze tweede tattoo wel op een zichtbare plek worden gezet.
49 Rozen
Als ik bel heeft hij pas in november tijd, en het is dan juni. En dat is voor mijn ongeduldige natuur net even te ver weg. Dus maak ik een afspraak bij zijn collega, een jonge tattoo-artist die gespecialiseerd is in natuurlijke en plantaardige tattoos. En omdat ik iets wil doen met de 49 rozen die ik van mijn vader kreeg voor mijn laatste verjaardag die hij meemaakte, lijkt het me ook wel een goede keuze.
Pintarest
Ik verheug me weken op de afspraak. Ik tel de dagen echt af. Als het dan eindelijk de dag is van de afspraak ga ik in blijde verwachting en opgewekte stemming naar Den Haag. Maar dat verandert al snel, want als ik aankom is de kleine shop van toen volledig veranderd in een ‘efficiënte machine’. Er zit een batterij aan tattoo-artists in aparte hokjes, en ik moet even zoeken voordat ik mijn afspraak vind. Als ik bij haar aan tafel schuif, valt het me op hoe jong en onzeker ze is. En als ik haar mijn wensen vertel, kijkt ze me met grote ogen aan. Geen idee hoe ze dat kan smelten tot één beeld dat mijn vader recht doet. En ze zegt: “Waarom zoekt u niet een leuk beeld uit op Pinterest of Instagram, dan kan ik die wel op uw arm zetten”. Ik kijk haar wat ongemakkelijk aan. Dat heeft toch niks met mijn vader te maken?
Twijfel
Ze klikt wat sites open, op zoek naar foto’s van rozen, en komt uiteindelijk met een plaatje naar voren, ‘dat zou kunnen’. Ze maakt er een afdruk van. Ik zie me nog staan voor die spiegel. Houd het plaatje tegen mijn rechteronderarm. Het is veel te groot, en de tekst die ik erbij wilde is buiten proportie. Ik twijfel. Draai mijn arm naar links en rechts. Het voelt niet goed. Ik voel me ongemakkelijk. Zal ik zeggen dat het niks is? Of wil ik toch een tattoo, maar dan een andere…? En ik hoor me tegen haar zeggen: “Ik wil er graag nog even over denken, kan ik het volgende week even laten weten?”Als ik naar buiten loop overvalt me een gevoel van teleurstelling. Niet wetende natuurlijk dat mijn moeder de week daarop een geniaal idee krijgt waar ik veel blijer van word.
Tip
Sommige sprekers hebben een nare herinnering aan een optreden. Omdat het ‘niet klopte’, of ‘niet goed voelde’. En het is een plaatje in hun brein geworden dat iedere keer weer in beeld komt als ze een podium opmoeten. Zo’n tattoo kan je behoorlijk in de weg zitten en soms zelfs leiden tot podiumvrees. Hoe ziet jouw tattoo er eigenlijk uit? Is ie permanent, of kun je ‘m nog losweken?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.