Vandaag ga ik inspiratie opdoen bij de Week van de Ondernemer in de RAI. Het regent en het is koud als ik de deur uitstap naar de metro. Een paar honderd meter verder graai ik in mijn jaszak naar mijn OV-kaart en merk ik dat ik echt overal aan gedacht heb. Behalve aan die kaart. Ik draai me om en loop terug naar huis. Boven zie ik mijn TomTom op tafel liggen. Stop ‘m in mijn tas. Loop de trap af en stap in mijn auto. ‘Fijn’, gaat het in mijn hoofd en steek de sleutel in het contact.
Trotseren
Terwijl ik probeer Amsterdam te bereiken moet ik natuurlijk nog wel wat files trotseren. Maar ik heb muziek, het is warm, ik kan zitten en ik ben op tijd vertrokken. Als ik een heel dik uur later bij de RAI aankom maak ik intuïtief een keuze voor parkeerveld 9. Ik weet ook niet precies waarom. De slagbomen zijn maar niet in beweging te krijgen. Ik keer de auto en probeer het bij het volgende veld.
Accountant
Twee heren staan me toe te waaien en ik draai mijn raampje open. “Bent u accountant”, vraagt een van hen. Gelukkig kan ik dat ontkennen. En word direct doorgestuurd naar veld 1. Ook hier weer loodsende mannen. Ik sluit aan in een stoet van langzaam rijdende auto’s. En dan komt het in beeld.
Zenuwen
Mijn hart gaat een beetje sneller slaan. Want in de verte zie ik het. De enige plek waar ik nooit meer wil parkeren. Ken je dat, die parkeertorens waar je in een soort slakkenhuis naar boven moet rijden? Met zo’n mager hekje aan de rechterkant zodat je kunt zien waar je dadelijk neerstort als je je auto niet helemaal correct manoeuvreert? Mijn hoogtevrees krijg er zenuwen van.
Opdracht
Maar er is geen ontkomen aan. Want ik moet naar boven. Ik heb het benauwd als ik de slagboom passeer. Mijn handen grijpen het stuur wat steviger vast. Mijn mond krijgt een vastberaden trekje. Zie de opdracht die voor me ligt. En haal es stevig adem. Zet de auto in zijn 1 en ga naar boven. Met mijn ogen gefixeerd op links.
Motor
Eerste verdieping. Ik mag er nog niet uit van de verkeersregelaar. Nog een etage verder en mijn ademhaling versnelt. Ik rijd zo langzaam naar boven dat de auto achter me waarschijnlijk denkt dat een Fiat 500L überhaupt geen motor heeft. Hoor de instructeur van de slipcursus weer zeggen: “Je moet sturen waar je naartoe wilt”. Tweede etage. Mag er nog niet uit. Mijn handen worden klammer. Hoeveel verdiepingen heeft deze f*** toren? Moet ik door naar de zevende…?
Knieën
Derde verdieping. Tot mijn grote opluchting mag ik hier mijn auto neerzetten. Ik blaas even stevig uit als ik het parkeervak indraai. Haal de sleutel uit het contact en voel hoe mijn knieën nog even natrillen. En dan weet ik weer precies hoe spreekangst moet voelen voor mijn coachees.
Tip van vandaag:
Als je last van spreekangst hebt, dan voel je dat in je lijf. Dat geeft allerlei signalen af omdat er in je hoofd een overtuiging is opgekomen. Eentje die zegt dat je het niet kan of dat je ‘niet goed genoeg bent’. Die spanning is vervelend, maar je gaat er meestal niet dood aan. Anders zouden ze dit soort parkeergarages wel dichterbij begraafplaatsen bouwen.
Vraag voor de lezer:
Wanneer werd de spanning jou teveel…?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt pitchen of presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.