Zomer in Nederland, je kunt er hele boeken over schrijven. Vorige week dacht ik nog dat de herfst al begonnen was, en dat ik aan de panty’s moest. Nadat ik op één ochtend drie panty’s kapot heb getrokken ben ik uiteindelijk toch maar zonder die dingen op pad gegaan. Met het voornemen om snel mijn voorraad aan te vullen.
Ladder
En dat kan ik vandaag doen, want ik ben op Den Haag Centraal Station waar een kleine pantywinkel zit met een groot aanbod. De dame van de winkel staat op een ladder als ik binnenkom en vraagt of ik naar iets speciaals op zoek ben. Ik begin met mijn lijstje: blauw, grijs, groen, frambozenrood en dan ook nog met een werkje en graag niet dikker dan 20 dernier. We gaan gelijk aan de slag en ze helpt me gezellig en efficiënt.
Negen
Even later sta ik met negen panty’s in mijn hand in de rij. Een dame voor me heeft moeite met pinnen en besluit contant af te rekenen omdat ze een trein moet halen. Ik sta nog wat afwezig te wachten als de winkelmevrouw zegt: “We hebben een probleem met de kassa, want internet doet het niet”. En dat is dan altijd voor mij zo’n moment dat ik overweeg om alles weer terug in de schappen te leggen. Omdat ik dan gewoon geen zin heb om naar buiten te gaan om ergens geld uit de muur te gaan halen.
Bril
Dus ik overweeg wat ik zal doen en kijk naar mijn buit die bij de kassa ligt. Maar de winkelmevrouw pakt kordaat een blocnote. Neemt de eerste panty van de stapel en staat te turen naar de barcode. “Mijn vriend zegt dat ik een brilletje nodig heb, maar dan doe ik net alsof ik hem niet hoor”. Ik moet even lachen, en zeg: “Nou, het komt goed uit, want ik ben vanochtend vergeten mijn lenzen in te doen. Dus ik kan het wel lezen, geef ze maar aan mij”.
Vacature
En zo sta ik achter elkaar negen panty-barcodes op te lezen. Vier – Nul nul vijf – Nul zeven vier – Acht vier vier – Twee nul vier. Van Kunert. 20 dernier. Acht – Drie nul nul – Twee zeven zeven – Een een vijf – Zes nul acht. Van Aurora. 15 dernier. Acht drie nul – Nul een twee – Twee acht twee – Twee zeven een. Van Oroblu. Vertrekt van perron 12. Ze kijkt even op en we schieten in de lach. “Ja, zeg ik, die kadans, dat maakt ineens de stations-omroepster in me los”. Als we klaar zijn krijg ik vijf stempels extra op mijn stempelkaart. “Dat is voor het tijdelijk invullen van de barcode vacature”.
Het had niet gehoeven natuurlijk, maar dat maakt een cadeautje nou juist zo leuk. Ik loop lachend de winkel uit.
Tip
Mensen vinden het vervelend als er iets fout gaat. Of als er iets niet werkt. Maar fouten maken mag. Zie het maar als een kans om het mooier te kunnen herstellen, door iets extra’s te doen waar je publiek blij van wordt. Werkt ook bij presentaties!