Ik ben ‘op Zuid’ voor een afspraak met een docente van een MBO-college. We gaan binnenkort starten met een klein traject voor studenten die in de zorg willen werken. De afspraak is bij een zorglocatie, en als ik het leslokaal binnenstap zitten er acht leerlingen in gekleurde gewaden en bonte vrolijkheid hun les voor te bereiden.
Formeel
De kennismaking verloopt even wat formeel en ik merk al snel in het gesprek dat ik met een bevlogen docente van doen heb. Als even later haar collega ook aansluit, onderbreken we ons gesprek om te verkassen naar een rustiger plekje in het gebouw.
Helder en groen
Even waan ik me in een vakantieoord als we het restaurant binnenstappen. Het is echt enorm groot! Mijn docente geeft een van haar horecaleerling instructies om iets te drinken voor mij te halen. Verlegen kijkt hij me aan als hij me vraagt wat ik wil drinken. “Een kopje groene thee graag”, zeg ik. Als hij even later met het bekertje heet water komt, ligt er een groen zakje English Breakfast bij. Ik moet even lachen. Groen is voor iedereen iets anders.
Beginnen
We starten voor de tweede keer het gesprek. In het ‘Resort’ is het om ons heen inmiddels behoorlijk druk geworden. En er lijkt iets in de lucht te hangen. En net als we voor de tweede keer weer op gang gekomen zijn, gaat de speaker het podium op. “Dames en heren, we gaan beginneeeeeeeeeeen”! Bordjes komen op tafel, het geroezemoes valt stil en ineens zitten we middenin een Bingo. We proberen nog even door te gaan, maar de roepende cijfers leiden te veel af. Mijn docente verontschuldigt zich voor de tweede maal, en gaat op zoek naar een nieuw plekje.
Rood
“Sorry dat het zo rommelig gaat allemaal”, zegt ze even later als ze terugkomt. Ze heeft een nieuw plekje gevonden. Ik doe mijn jas weer aan, pak voor de tweede keer mijn boekje, mijn pen, mijn telefoon, mijn kopje thee en mijn tas en we stappen de serrekamer binnen waar helemaal niemand zit. Als ik net over de drempel ben, dan snap ik ook wel waarom. Want het zweet breekt me direct aan alle kanten uit. Alsof ik op een tropisch eiland ben beland! Ik voel hoe mijn oren rood en warm worden, en ik alles wat ik aan heb het liefste meteen wil uittrekken.
Achtentwintig
Ik doe mijn jas weer uit en hang ze over de stoel. Sta op en doe mijn colbertje uit. Ga weer zitten. Even later volgt mijn dasje. ‘Wat kan ik nog meer uit doen?’ We starten voor de derde keer het gesprek op. Het kost me moeite om mijn aandacht bij het gesprek te houden, zo warm heb ik het. Mijn oog valt op het nummerbordje dat recht tegenover me op tafel staat. “Nu snap ik het!”, zeg ik, en de docentes kijken me tegelijk vragend aan. Ik wijs naar het tafelnummer. “We zitten op tafel 28, daarom is het zo warm natuurlijk”. We lachen samen uitbundig, en heb ik het gevoel dat het gesprek dan pas echt goed op gang komt.
Tip
Een goed gesprek heeft aandacht nodig. Omgevingsfactoren kunnen je afleiden. Als het te warm is bijvoorbeeld, of te rumoerig, of je gedachten dwalen af naar een andere interpretatie van groen. Mij helpt het vaak om te benoemen waardoor ik afgeleid word. Dan breekt het gesprek open en komt de volle aandacht weer terug.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren zonder dat je wordt afgeleid door je gedachten of je omgeving? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.