Daar ligt ie. Te drijven in de pot. Uit mijn achterzak geglipt in een onnadenkend moment. In een flits probeer ik ‘m nog te grijpen maar ik ben kansloos. Met mijn duim en wijsvinger pak ik ‘m vieskijkend uit de pot. Mijn Iphone 6. Fris ruikt ie niet meer.
Even bekruipt me een gevoel van lichte onrust. Ik sta wat vertwijfeld met het ding in mijn hand. Geen teken van leven. Moet ik ‘m nu afspoelen..? Ik haal het hoesje ervanaf en leg ‘m uit mijn handen, in de wastafel.
Signaal
Er flitst een plaatje van Facebook aan mijn brein voorbij. ‘Rijst, denk ik, hij moet vannacht in de rijst’. Ik rommel wat in mijn keukenkastje en vind een geschikt pak Lassie. Duw m’n Iphone onderin de rijst met noten. Sta een beetje dom naar het pak te kijken, alsof ik een signaal verwacht ofzo. Afijn, morgen maar verder zien.
Wekker
Als de volgende ochtend de wekker gaat om zeven uur loop ik direct naar de keuken. Eerst maar eens rijst. Ik haal ‘m uit het pak, maar ik zie niks bijzonders aan het toestel. Hoopvol druk ik op de knop, maar er komt geen respons. Even ben ik teleurgesteld, maar dan denk ik: ‘Ik moet ‘m natuurlijk eerst nog opladen’, en leg ‘m aan de stekker.
Ongeduld
Ongeduldig als ik ben ga ik al na een paar minuten kijken of ie het doet. Er is geen enkele reactie. Dan maar even een kopje koffie zetten. Check nog eens. Het toetsel blijft dood. Dus nu moet het dan toch maar. Ik loop naar het doosje met de ‘Nokia voor noodgevallen’. Want dat vind ik het inmiddels wel, en lees de instructies.
Ploep!
Ik haal het kaartje uit mijn Iphone en stop ‘m in de Nokia 5. En dan volgt twee uur van wachtwoorden, instellingen, wifi verbindingen, downloads en andere instructies. Ik rommel wat met het toestel. Alles werkt net ff anders, maar eindelijk heb ik alles geïnstalleerd. Ik loop nog even naar de slaapkamer en check uit gewoonte mijn Iphone. Druk wat toetsen in. ‘Ploep’, zegt ie, en er verschijnt een bekend appeltje in beeld.
Nokia
Ik voel opluchting. Kijk nog even naar de Nokia op tafel, maar besluit toch mijn vertrouwde Iphone weer te activeren. Ik ben inmiddels al een hele ochtend bezig met dit gedoetje. Het kaartje zit weer in mijn Iphone en ik maak een verlate start met mijn werkdag. De telefoon gaat. Ik wil opnemen, maar het icoontje met geluid blokt het hele scherm en blijft als een dolle heen en weer schuiven tussen keihard en mute. Er is geen gesprek te voeren. Ik kijk met een scheef oog naar de Nokia op tafel. Toch nog maar een keertje.
Voor wie het zich afvraagt: de rijst heb ik weggegooid.
Tip
Ik kan je natuurlijk de tip geven dat je ‘Lassie – rijst met noten’ ook voor hele andere dingen kunt inzetten. Maar voor mij maakte deze ervaring weer eens duidelijk hoe versmolten ik eigenlijk ben met mijn telefoon. En dan snap ik het ook wel, als ik al die mensen in het publiek weer met hun telefoon zie zitten rommelen. Want het is niet altijd desinteresse van het publiek. En het ligt heus niet altijd aan jou, als spreker. Ze kunnen gewoon niet anders, ze zijn versmolten met hun telefoon!
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren en je publiek kunt boeien met jouw verhaal? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.