Liever het filmpje kijken dan het verhaal lezen? Kijk dan hier:
Winkelen
Afgelopen woensdagavond ga ik met T mee naar een avond-shop-met-korting bij een bekende winkelketen. Om half zeven gaan de deuren open en worden we hartelijk ontvangen. Het is gezellig druk en de sfeer is gemoedelijk. We passen van alles aan, en hoewel ik geen enkel ‘koopdoel’ heb, scoor ik toch twee jurkjes. Eén zakelijke, en een voor een gala-avond. En nee, die laatste staat nog niet gepland, maar die ben ik wel aan het visualiseren zodat alles toch nog goed komt! Na bijna drie uur winkelen lopen we samen naar de lange rij voor de kassa. Als het verlossende ‘de eerstvolgende alstublieft’ klinkt, stap ik naar kassa 1. Maar ik ben er eigenlijk niet helemaal bij. Ik wil een wijntje, en ik heb moeie voeten.
Alarm
Als ik even later met T door de poortjes naar buiten loop gaat het alarm af. We kijken elkaar aan, ik kijk naar de andere dames om me heen, en iedereen lijkt zich af te vragen: Wie is hier de dief…?’
Beveiliger
En dan blijk ik dat dus zelf te zijn. Ik lach wat scheef als de grote brede beveiliger mij vraagt om het tasje open te maken. Ik geef het aan hem en hij kijkt me vorsend aan. Als hij de jurkjes uit de tas haalt, blijkt het grote plastic ding nog aan het galajurkje te hangen. ‘Op zich best leuk om te laten zien, op zo’n elegante avond’, zeg ik nog. Er komt een andere meneer bij, ik denk dat het de bedrijfsleider is. ‘Heeft u de bon, mevrouw?’. Ik rommel wat in mijn portemonnee, maar besef dat ik helemaal geen bon heb. ‘Zit die niet in het tasje?’, probeer ik nog. Maar daar zit ie niet. Nu begint het toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen. Er komen nog twee mensen van de winkel bijstaan. En ondanks het feit dat ik zeker weet dat ik betaald heb, voel ik wat druk. Alsof iedereen denkt dat ik een dief ben. Alsof ik misschien toch de boel heb willen flessen? En het zelf niet meer weet…?
Schuldig
Eén van de heren loopt met mijn aankoop weg en na een minuut of tien komt hij terug met de bon en het jurkje. Nu zonder plastic label. Hij overhandigt me het jurkje en zegt: ‘De kassière zei: ‘Ze was ook zo snel weg’. Ik bedank hem en ik loop naar buiten, deze keer zonder herrie. En denk nog even aan de woorden van de kassière… Kennelijk was ik dan toch een beetje schuldig…?
Tip van vandaag: Jouw gedachten kunnen je goed in de war brengen
Ook als je zeker bent van je zaak, kun je nog wel eens twijfelen. Gewoon, omdat de omgeving druk op je legt. En je gelooft in je eigen warrige gedachten. Probeer je zoveel mogelijk bij de feiten te houden als je presenteert: wat zie je? Is het waar? En geloof je eigen gecdachten gewoon niet zo vaak.
Vraag voor de lezer:
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.