Ik heb een opkomend griepje. Lig al een paar dagen in en uit de lappenmand maar vandaag moet ik toch echt even naar buiten want mijn voorraad vitaminen en fruit stelt niet veel meer voor. Het voelt een beetje fris als ik de deur uitstap. Het is nog heel vroeg en stil want alleen vrouwen met griep gaan kennelijk om acht uur zaterdagochtend boodschappen doen. Ik loop de hoek om naar de grootgrutter en het gaat redelijk voorspoedig. Bijna geen mensen in de winkel en ik schiet lekker op met mijn boodschappenlijstje. Tot ik bij de vrieskasten kom.
Waterig
Ik zoek met mijn waterige hoofd naar ingevroren spinazie. Na wat getuur zie ik dat er nog één pak, helemaal onderop en ver achterin ligt. Ik kan er nét niet bij. Ik kijk om me heen, maar een eindje verderop staat alleen een oudere man die nog kleiner is dan ik. Dus ik kruip half op mijn knieën, graai naar het laatste pak spinazie en kom redelijk uitgeput weet omhoog. Terwijl ik sta bij te komen en het klamme zweet op mijn rug voel, kijk ik naar het pak in mijn hand. En zie dat het spinazie is aan-één-stuk, in plaats van die handige kleine blokjes. Eén bonk spinazie, dat krijg ik als eenpitter niet weg in één maaltijd, en leg het pak weer terug in de vriezer.
Corpulent
En nee, beste lezer, ik leg het pak inderdaad niet weer op die onderste plank helemaal ver achterin waar ik het heb gevonden. Maar op de eerste de beste plek waar er ruimte is, op heuphoogte ongeveer. Ik pak vervolgens een pak rodekool met appeltjes – ook niet slecht – en leg dat in mijn mandje. De kleine corpulente meneer die mij kennelijk heeft staan observeren kiest juist dat moment uit om mij te benaderen.
Bonk
‘Neemt u dat pak niet mee’, vraagt hij, wijzend op de spinazie. Ik kijk hem aan, verrast door zoveel menselijke interesse in de vroege ochtend en vertel hem een beetje lachend dat het voor mij niet te doen is om die hele bonk spinazie in één keer op te eten. ‘Nou, zegt hij, dan moet u het wel op de juiste plek terug leggen’. En hij zakt door zijn kleine dikke knieën en legt het pak op de onderste plank, helemaal achterin terug.
Tip van vandaag: Jij bent zelf de grootste criticus van jouw presentatie
Betweters kom je overal tegen. Bij de grootgrutter, bij de garage, en bij jouw presentatie. Alsof je niet genoeg hebt aan je eigen criticus in je hoofd. Til niet ook zo zwaar aan het corrigerend gedrag van anderen. Leg die spinazie gewoon ergens neer. Wat kan jou het schelen..:-)?
De vraag voor de lezer:
Wat doet corrigerend gedrag met u? Laat het me weten in de reactiebox hieronder!
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.
om de waarheid te zeggen,heb ik de neiging om te grinniken en ik denk dan: die man is vast een leraar.(Zegt de vrouw,die zelf lerares is.)
Ha Jeanne, daar herken ik wel wat van…:-)
Ik ging er juist vanuit dat je een mooie metafoor zou maken over je publiek dat 1 bonk spinazie ook niet in 1 keer op kan, maar dat het losse blokjes spinazie wel lekker zou vinden :). Of ben ik nu de oude betweterige man uit jouw verhaal?
Ha Jerre, zolang ik jouw verhalenmachine aan de gang heb gezet, ben ik tevreden…:-)