Het zal ergens in 2007 of 2008 zijn geweest denk ik. Ik werk dan al een tijdje in een directie bij mijn vorige werkgever en krijg die week een nieuwe leidinggevende. Dat is op zich geen speciale gebeurtenis want als je het ministerie van BZ een beetje kent dan weet je dat het er één grote stoelendans is. Dus ik verwacht er eigenlijk niets bijzonders van.
Afspraak
Die maandag wordt A onze nieuwe leidinggevende, en na een korte kennismaking in het ochtendrondje zegt hij: “Ik ga met jullie allemaal apart even een afspraak maken om je beter te leren kennen”. En nog diezelfde week krijg ik een uitnodiging om op zijn kamer een kopje koffie te komen drinken.
Zakelijk
Als ik binnenkom met mijn kop koffie in mijn hand zit hij nog achter zijn bureau. Hij vraagt: “Wil je aan tafel zitten of in de kuipstoeltjes?” En ik zeg: “Oh, de kuipstoeltjes is prima”. vanachter zijn bureau licht hij zijn vraag toe: “Ja zegt hij, ik vraag het maar even, want aan tafel wordt het dan namelijk een zakelijk gesprek”. Even vraag ik me af waarom de locatie daarvoor bepalend zou moeten zijn, maar besluit daar nu nog maar even niets over te zeggen. Hij wappert wat met zijn hand naar de kuipstoeltjes bij wijze van uitnodiging en staat op vanachter zijn bureau.
Serieus?
Nét als ik in het stoeltje van mijn keuze ben gaan zitten, draait hij zich om en zegt: “Nee, niet daar, dat is mijn stoel”. Mijn ogen worden wat groter, en ik denk: ‘Serieus?’ Ik kijk hem aan, zoekend naar de humor in zijn gezicht. Maar het is geen grapje, het is echt waar. Want hij zegt: “Ja, daar zit ik het liefst, want dan praat ik gemakkelijk en loopt het gesprek beter”. Hij komt naast zijn stoeltje staan en eist het van me op. Ik ben even in de war. Daardoor maak ik terwijl ik opsta een wat onhandige beweging. En giet mijn koffie zó over de armleuning van het design stoeltje en over mijn rok.
Een echte heer
Hij kijkt me aan, zegt: “Oh jee”, en pakt zijn zakdoek. Ik wil ‘m aannemen, maar de zakdoek is niet voor mij bedoeld maar voor het stoeltje. En al deppend op de armleuning zegt hij: “Een echte heer heeft altijd een zakdoek paraat om de schade te herstellen”. Ik kijk hem aan en zeg: “Meestal is dat toch om de dame in nood te helpen, en niet alleen het meubilair?” Hij lacht wat onhandig en ik verontschuldig me even. Loop de kamer uit naar de damestoiletten om mijn rok schoon te maken. Zucht twee keer voor de spiegel. Als ik terug kom in de kamer zit hij in zijn stoel. Te wachten. En kan het gesprek beginnen.
Tip van vandaag: Een goed gesprek kun je overal hebben
Een gesprek voeren of een verhaal vertellen kan vanuit iedere stoel of locatie. Het is maar een gedachte dat je speciale hulpmiddelen nodig hebt, zoals een pen, een stuk papier of een stoel. Meestal is praten afgewisseld met wat ademhaling al voldoende. En een zakdoek natuurlijk, om eventueel overtollig vocht te deppen…:-).
Vraag voor de lezer:
Als de locatie er niet toe doet, zou je dan ook op het podium gewoon een goed gesrpek kunnen voeren, denk je?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.