Liever luisteren naar mijn vlog?
Trump
Afgelopen week kreeg ik van verschillende mensen de tip om een blog te schrijven over de speech van Melania Trump. Want dit was toch wel het ultieme bewijs dat je alleen maar jouw eigen verhaal moet vertellen, en niet dat van een ander? En daar heb ik even over nagedacht. Om me heen zag ik veel mensen die iets van Melania vonden. Op TV, Facebook en Twitter werd haar persoon volledig afgebroken en tot op het botje gefileerd. Niet alleen haar verhaal was slecht, maar zij zelf stelde natuurlijk ook helemaal niks voor. Wat mij vooral raakt, is het verhaal dat niét wordt verteld. Het verhaal van het leed van Melania. En dat verhaal, dat wil ik je wel vertellen. Want ik denk dat het zo zou kunnen zijn gegaan.
Hoofdprijs
Het verhaal van Melania start al iets eerder, als ze trouwt met Donald. Ja, ook ik vraag me met enige regelmaat af ‘Waarom eigenlijk?’, maar die vraag laat ik hier dan maar even in het midden. Afijn, ze is gelukkig met Donald. Hij is succesvol, heeft zijn eigen haar nog, en het leven gaat zijn gangetje. De rollen zijn duidelijk. Er zijn geen hogere verwachtingen dan waar Melania aan kan voldoen. Maar dan, dan besluit Donald op een zeker moment voor de hoofdprijs in zijn carrière te gaan. En hij werpt zich in de strijd om het presidentschap van Amerika. Melania bekijkt het allemaal nog wat van een afstandje en denkt ’s avonds voor het naar bed gaan dat het fijn is dat Donald weer ergens lekker mee bezig is. ‘Heerlijk’, denkt ze, ‘hij gaat er zó in op’, terwijl ze zich nog een keertje omdraait.
Magere yoghurt
Dan zegt Donald de volgende ochtend plompverloren aan het ontbijt: ‘Schat, vergeet je niet dat je over twee weken tijdens de Conventie een speech moet houden, hè, als toekomstige First Lady’. Van schrik laat ze haar lepel in haar kommetje magere yoghurt vallen. ‘Het is een ideaal moment om de mensen te laten zien hoe je altijd achter me staat, en me steunt’. En hij kijkt haar liefdevol aan vanachter zijn haarlok. In haar hoofd is het eerst vreselijk leeg. Haar ogen zoeken grip, haar handen klemmen zich vast aan de keukentafel. Ze krijgt het warm en koud tegelijk.
En dan schiet er zomaar ineens een gedachte bij haar binnen. ‘Ik ga het zelf schrijven. Hoe moeilijk kan dat nou helemaal zijn? Ik zal de wereld laten zien hoeveel ik van Donald hou’. Ze staat op en schuift achter de antieke schrijftafel in haar slaapkamer. Pakt papier. En een pen. Kauwt erop, al kijkend in de spiegel. En er komt niets. Helemaal niets. Het blijft helemaal leeg in het hoofd. ‘Zal ik een beetje googelen’, denkt ze, misschien helpt dat? En ze komt iets tegen van 2008, van een vrouw die ze stiekem wel een beetje bewondert, maar dat mag ze van haar man niet zeggen. ‘Ach, 2008, wie weet dat nou nog? Dat is al zo lang geleden?’ Donald zal zo trots op haar zijn!
Hertenogen
En daar staat ze dan, op het moment suprême, achter de microfoon op het podium. Als een levenloze dummy, een hersenloze pop. En hoest ze haar tekst op, met grote angstige hertenogen. Ik kijk ernaar en het lijkt alsof ik naar een alien zit te kijken. Kan alleen maar haar pijn zien. En haar leed. Moet ik daar dan over bloggen?
Tip van vandaag: Een onechte presentatie brengt veel schade aan een imago
Ja die speech, dat was allemaal niet fijn. Niet voor de kijker, en niet voor de spreker. Maar goed of fout, het is tegenwoordig zo snel over iemand gezegd. Wie neemt er eigenlijk de moeite om eens achter het gordijn te kijken en daar het leed van Melania te ontwaren?
Vraag voor de lezer:
Spreken vantui je hart, weet jij hoe je dat doet…?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.