“Het is een koopje, zegt F, en de auto is snel beschikbaar”! Ze kijkt me hoopvol aan. F is ‘de spin’ van de ambassade in Ivoorkust. Ze regelt alles: van invoer van auto’s tot klachtafhandeling aan de balie. Een zoveelste-hands Renault 18 is nou niet bepaald mijn droom, maar ik zit al een paar weken zonder auto en dat is echt heel onhandig in Abidjan. De Canadees gaat over een week weg, dus het is fijn om zo snel al een auto te hebben. ‘Ach, als het maar rijdt’, denk ik, en ik vraag F het verder te regelen. En binnen een paar dagen ben ik dan de gelukkige eigenaar van een ruime gezinsauto uit 1982.
Reflex
Die maandag stap ik voor het eerst in mijn Renault-dix-huit. Zet mijn tas naast me neer op de stoel. Zoek even uit waar alles zit. Lampen, remlicht, airco, alles lijkt te werken en ik ga op weg. Ik rijd de parkeerplaats af, de grote weg op en maak een beetje snelheid. ‘Het rijdt best lekker, een Renault’, denk ik nog. Terwijl ik de eerste bocht omga voel ik ineens een vreemde, zuigende luchtstroom langs mijn nek. En het evenwicht in de auto lijkt wat te veranderen? In een reflex kijk ik in mijn achteruitkijkspiegel. Mijn ogen worden groot als ik zie wat er achter me gebeurt. De rechterachterdeur van mijn auto is opengeslingerd en staat wagenwijd open! Terwijl ik rijd! Het lijkt wel een achtervolgingsscène in een film. Mijn hart klopt als een bezetene in mijn keel, dit heb ik nog nooit meegemaakt!
Levensgevaarlijk
Ik manoeuvreer de auto zo snel mogelijk naar de kant, wat overigens nog een best klusje is met een open deur en het gekkenwerk daar op de weg. Maar het lukt en ik stap uit. Loop om de auto en doe het achterportier weer dicht. En het slot erop, vanuit de binnenkant. Haal even adem. ‘Wat een idiote ervaring’. Start de auto opnieuw. Volgende bocht. Mijn hart is nog wat van streek. Ik kijk voorzichtig schuin naar achteren. En klap, daar gaat weer die deur open! Hoe kan dat nou, ik had het slot er toch op …? Ik krijg er de zenuwen van, ik kan toch niet met automatisch openklappende achterdeuren rijden…? Dat is levensgevaarlijk! Ik zet ‘m nog een keer aan de kant. Wat zou ik nu nog kunnen doen? Ik kruip half de achterbank op en bind als laatste redmiddel de veiligheidsgordels door de handgreep van het portier. Klik de gordel in de huls. Tevreden kijk ik naar mijn oplossing. ‘Et-voilà, dat blijft wel even zitten’, zeg ik tegen niemand in het bijzonder.
Minder geschikt
Stap weer in en bij de volgende bocht kijk ik toch even wat angstvallig naar achteren. Zou mijn constructie het houden? Of glipt de veiligheidsgordel ook nog los? Maar het gaat goed, de gordel blijft in de veiligheidspal en de deuren blijven dicht. Bij de ambassade parkeer ik mijn auto in de garage en loop naar boven. Als ik F tegen kom in de gang vraagt ze hoe de nieuwe auto bevalt. Ik kijk haar wat scheef lachend aan. “Ik ben blij dat ik single ben, want de automatisch openslaande deuren maakt deze auto minder geschikt om passagiers mee te nemen op de achterbank”.
Tip van vandaag: Jouw verhaal is uniek!
Een goed verhaal is uniek en boeiend. Als iedereen kan vertellen wat jij vertelt, dan heeft jouw verhaal de impact van een open deur. Door uit jouw eigen ervaring te delen is jouw verhaal altijd bijzonder en kan je een indruk maken die bij jouw publiek ook echt achter blijft.
Vraag aan de lezer:
Check jij het wel eens, of jouw verhaal uniek is? Of trap jij nog steeds die saaie en voorspelbare open deur in?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.