Het is mijn tweede auto, die witte Toyota uit 1992. Nog steeds een tweedehands, maar wel iets luxer en nieuwer dan de eerste. Ik ben een tevreden koper als ik hem overneem van de garagehouder in de Achterhoek. Er staan wel al wat kilometers op de teller, maar er is gelukkig niks schokkends met de auto aan de hand. Voor het onderhoud van de auto kies ik een Toyota dealer die aan de Binckhorst zit in Den Haag. Dat is gemakkelijk, want dan kan ik ‘m ‘s ochtends voor het werk afgeven en op de leenfiets door naar BZ.
Mevrouwtje
Omdat de auto na een paar maanden toe is aan een APK lever ik hem op een woensdagochtend vroeg af bij de garage. Ik zet mijn auto buiten op de parkeerplaats en loop de receptieruimte binnen. “Goedemorgen mevrouwtje’, zegt de meneer aan de balie. “Goedemorgen meneer, zeg ik een beetje kouwelijk, en ik geef hem de sleutels van mijn auto. Vertel hem dat ik kom voor een APK, en hij zegt: “Komt goed, mevrouwtje, we geven wel even een belletje als er iets is. En anders kunt u ‘m om een uur of vijf ophalen”. Even later loop ik met de leenfiets weer naar buiten.
Gerustgesteld
Ik ga aan het werk en hoewel het een best drukke dag is, hou ik mijn telefoon goed in de gaten. Naarmate de dag vordert word ik steeds blijer want de garage belt me niet. Gerustgesteld dat er bij de APK niks naar voren is gekomen, stap ik tegen een uur of half 5 – dan nog – opgewekt op de leenfiets richting de Binckhorst om mijn auto op te halen.
Ongeloof
Als ik aankom staat dezelfde meneer achter de balie. “Zo mevrouwtje, komt u de wagen ophalen”? Mijn wenkbrauw trekt wat omhoog bij het opnieuw aanhoren van dat verkleinwoord. Terwijl ik in mijn tas zoek naar mijn portemonnee, presenteert hij me de nota. Van 1000 gulden! Vol ongeloof kijk ik naar de factuur die hij me in mijn handen duwt. En dan naar hem. En ik zeg: “Oh, dus dat vond u niet iets om mij even over te bellen? U gaat er voor het gemak vanuit dat ik met 1000 gulden op zak loop omdat ik een APK heb afgesproken? Volgens mij zou u me bellen als er iets aan de hand was, en ik vind dat er wel iets aan de hand is”! Ik kijk hem fel aan. “Nou, nou, mevrouwtje, rustig maar, u weet toch wel dat de V-snaar altijd moet worden vervangen bij deze kilometerstand? En ik kijk hem ijskoud aan. Haal even diep adem. En dan zeg ik het. Met de deur van mijn eigen vrieskist wagenwijd open. ”Nee, MENEERTJE “. En dan is het even stil. Zijn blik is onbetaalbaar. Ik heb toch maar een andere garage gezocht.
Tip van vandaag: Verkleinwoordjes? Gebruik ze niet!
Let op met het gebruiken van verkleinwoordjes in je presentatie. ‘Een stukje, een praatje, een beetje’: je maakt jouw eigen rol daarmee alleen maar kleiner. Verkleinwoorden doen iets af aan jouw prestatie, jouw kennis of jouw eigen persoon. Dus wees er voorzichtig mee!
Vraag voor de lezer:
Maak jij je weleens kleiner, in een speech of een presentatie?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.
Toch gebruik ik soms in een presentatie de verkleining: bijvoorbeeld; ‘een kleine €30.000’ als iemand vraagt wat een bepaalde integratie kost. Het maakt het bedrag m.i. wat makkelijker te verteren. Maar ik neem je tip ter harte 🙂
Dat werkt goed hoor, Ronald, die ‘kleine 30.000’ van jou..:-). Dat is precies genoeg voor het publiek om de kern te vatten. Liever dat dan 29.857…:-)
Mevrouwtje! O, als er één woord is waarvan ik ‘woest’ word, is het dat wel … Dat leidt altijd tot een ‘gepast’ wederwoord! Nee, ik gebruik zelf nooit dit soort woorden. En let er heel erg op als (vooral vrouwelijke) cliënten dit soort woorden gebruiken als ze het over zichzelf hebben.
Hoeveel vrouwen (en ook mannen) kom jij overigens tegen die het over hun ‘bedrijfje’ hebben?
Oh, Josien, dat vind ik ook zo vreselijk jammer als ondernemers het over hun ‘bedrijfje’ hebben! Alsof je er maar wat bijklust en er zelf eigenlijk ook niets van verwacht!