Als het op de trap ligt neem je het mee

De ‘auto-rugzakken’ van mijn moeder. Daar moest ik vanochtend op een of andere manier aan denken. Waarschijnlijk brengt het mooie weer van de afgelopen dagen me bij die herinnering aan onze autovakanties naar Zuid-Frankrijk. Mijn moeder stippelde de hele route uit met behulp van zo’n groot Campingboek en ANWB-kaarten. Ze maakte er een heel reisschema bij dat er ingewikkeld uitzag met tussenstops bij kleine campings en bij eindbestemmingen waar heel veel te doen was en waar we dan langer bleven. Onderweg hadden wij de auto-rugzakken. Zeven heerlijke weken achter elkaar.

Geheimzinnig

Een paar weken van tevoren beginnen we al te verzamelen. Ik leg alvast kleding apart die schoon moet blijven omdat ik ze mee wil nemen. Mijn moeder begint wat blikken etenswaren bij elkaar te zetten in een krat. Bibliotheekboeken en stripverhalen worden gehuurd. Snoepjes en andere verrassingen worden apart gehouden voor die geweldige zelfgemaakte auto-rugzakken van mijn moeder. Ze maakte ze vast met elastieken om de voorste stoel en dan had je op de achterbank uitzicht op allerlei geheimzinnige vakjes waar ze van alles had ingestopt. En ieder jaar zei ze: “Je mag pas kijken als we onderweg zijn”. Dat maakte het altijd een beetje extra spannend.

Stroom

Het is de dag van vertrek en we pakken met zijn allen de auto in. Met een systeem, want de twee trappen in het huis werken als een soort transportband. Als er iets op de trap ligt, dan neem je het mee. Beneden op het garage-pad staat mijn vader met zijn hoofd in de kofferbak. Mijn moeder, mijn broer en ik leveren alles bij hem aan en er ontstaat een soort continue stroom van spullen. Pappa kijkt dan naar alles wat om hem heen staat, selecteert een item en duwt dat netjes en logisch geordend in de achterbak, net zolang totdat alles erin past. Soms moet er dan weer iets uit, om iets anders erin te krijgen. Maar ook deze keer lukt het hem de hele boel in de auto te krijgen. De achterklep gaat dicht en de vouwwagen wordt aangehaakt.

Is de voordeur dicht?

Mijn broer en ik zitten dan al in de auto en hebben ons gretig op alle geheimen van de autorugzak gestort. Pappa kruipt achter het stuur en mamma stapt in met de speciale landkaarten-tas en de uitgeschreven route in haar hand. Mijn vader vraagt: “Is alles uit? Heb je het gas en licht gecheckt?” En mijn moeder knikt. “Is de voordeur goed dicht?” En ook dat wordt bevestigd. En dan gaan we!We zijn een half uurtje onderweg als plots de sfeer in de auto volledig verandert.

Paniek

“Heb jij de paspoorten”, vraagt mamma terwijl ze in haar tas rommelt. “Nee, die heb jij”, zegt mijn vader. Lichte paniek. Er wordt wat heen en weer ontkend en dan volgt een discussie van wie, wat en waar. De discussie haalt mij even uit het genot van de auto-rugzak. “Ze liggen nog op de trap”, roep ik. We zijn dan bijna bij Zevenbergen. En daar draait pappa dus de snelweg af. Op een parkeerterrein van het wegrestaurant koppelt hij de vouwwagen los en laat ons achter om ‘snel even thuis de paspoorten op te halen’. Het is daarna wel een gevleugelde uitspraak geworden bij ons thuis: ‘Als het op de trap ligt dan neem je het mee’. Ja, ja, die heb ik vaker gehoord!

Tip van vandaag: Wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor dit verhaal?

Als je werkt in een team krijg je veel informatie aangeleverd en het is niet altijd even gemakkelijk om het overzicht te behouden. Maak van tevoren duidelijke afspraken wie waarvoor verantwoordelijk is. Dat scheelt een uur rijden.

Vraag voor de lezer:

Wat was bij jullie thuis een gevleugelde uitspraak?

Blijer Presenteren

Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.

Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.