Een van mijn eerste vakantiebaantjes is bij een cateringbedrijf. Ik werk dan in de bedrijfskantines op de rangeerterreinen van de RET. Als eerstejaars van de hotelschool is het die vakantie mijn taak om met een karretje koffie en thee te brengen naar de kantoren. Tijdens de lunch mag ik dan in de kantine achter de counter te staan.
Culinair
Nu is er in een kantine van de RET in 1982 niet zo gek veel te beleven op culinair gebied. Frikandellen, kroketten en een verdwaald slaatje, dat is het wel zo’n beetje. Maar op een of ander manier heb ik altijd aanspraak en zijn de tram- en buschauffeurs heel aardig en geïnteresseerd. Dus ik heb geen hekel aan het werk. Naarmate ik er wat langer ben, merk ik wel dat de oudere en ‘vaste dames’ van de kantine een beetje kribbig worden. En soms doen ze ronduit kattig, en wisselen ze veel betekenende blikken met elkaar. Ik weet niet zo goed waar dat over gaat en nog minder wat ik eraan kan doen. Dus probeer ik me er maar zo weinig mogelijk van aan te trekken.
Warm
Op een uitzonderlijk warme zomerdag ga ik naar mijn kantine van die dag. Vaste dame C is al binnen. Ze kijkt me bij binnenkomst een beetje vorsend aan, maar zegt toch ‘Goedemorgen’. Ik ga aan de slag met mijn voorbereidingen voor mijn koffieronde. Het zijn vandaag twee verdiepingen waar ik met mijn karretje de koffiebestellingen langs breng. Er gebeurt eigenlijk niets bijzonders, tot ik terugkeer in de kantine. Nog voordat ik mijn spulletjes heb kunnen opruimen zegt C tegen me: “De Directie heeft gebeld. Je moet je nu direct melden op kantoor”. En ze kijkt me een beetje triomfantelijk aan.
Pin-up
Verschrikt kijk ik naar haar. Heb ik iets verkeerd gedaan? Ze lacht een beetje vreemd en ik heb er eerlijk gezegd geen goed gevoel bij. Als ik boven ben gekomen en in het kantoor word geroepen voel ik me ongemakkelijk. Wat kan er nu toch aan de hand zijn? De directrice steekt gelijk van wal. “Ik heb klachten over jou gekregen. Men zegt dat er een Pin-up door de gangen loopt die koffie serveert. En dat kan natuurlijk niet!” Een antwoord interesseert haar eigenlijk niet. Ze knikt me streng toe, en ik kan een paar minuten later haar kantoor verlaten.
Sjiek of niet?
Onderweg naar beneden kijk ik naar mijn zwarte hemdje met de smalle bandjes en mijn zwarte rokje met ruches. Keurig schoon wit schortje erbij… En ik voel me ineens heel erg bekeken en bloot. As ik terugkom in de kantine zegt C vinnig tegen me: “Dat had je nog niet geleerd hè, op die ‘sjieke’ school van je?!”
Tip van vandaag: Laat je niet afleiden door de mening van een ander
Mensen kunnen om allerlei redenen ‘iets van je vinden’. Maar meestal zegt dat meer over hen dan over jou. En hoe ‘sjiek’ is het om je ongenuanceerde mening over een ander zo te ventileren? Laat je daar maar niet door afleiden. Niet in een kantine, maar ook niet op het podium. Je bent namenlijk precies goed zoals je bent.
Vraag voor de lezer:
Laat jij je wel eens van je stuk brengen, als je op het podium staat?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.