Het is een lange dag geweest. Veel file onderweg. Moe. Als ik mijn auto voor de deur parkeer en de motor afzet, val ook ik even stil. Kijk een moment voor me uit. Het park in. Zie even niets.
Ontzag
En dan pakt toch iets mijn aandacht. Een stukje verderop houdt een vrouw van een jaar of veertig een duidelijk nieuwe fiets vast. Zo’n hippe stoere met van die rupsbanden en zo’n bruinleren zadel. Mandje voorop. Het is de manier waarop ze met ontzag de fiets vasthoudt die me langer doet kijken.
Rots
Haar man zet een paar meter verder zijn herenfiets op slot. En dan loopt ie naar haar toe en neemt het stuur en het zadel van haar over. Ze staat nog wat te treuzelen. Je ziet aan alles dat ze nog niet wil. Maar haar man is haar rots, haar zekerheid. “Ik hou je vast, er gebeurt echt niks”, hoor ik hem zeggen. Onzeker stapt ze op. Met al haar spieren gespannen. Als ze gaat zitten wiebelt de fiets heftig terwijl ze zoekt naar een balans. Haar handen klemmen aan het stuur. Ze vindt het niet leuk. Maar hij houdt haar stevig vast.
Trappers
Ik kan mijn ogen niet losmaken van het tafereel. Het lijkt alsof ze ieder moment kan opgeven. Ik zie hoe haar man haar aanmoedigt de trappers te bewegen. En aarzelend, heel voorzichtig probeert ze het. Terwijl ze haar eerste poging waagt, schuift haar man die paar centimeter beweging met haar mee, terwijl hij haar en haar fiets in balans houdt. Ik zie hoe spannend ze het vindt. Het gaat héél langzaam, maar ze fietst!
Trillen
En dan zijn ze bij de boom. Ze stopt ineens. Stapt ongemakkelijk af. Verliest bijna haar evenwicht, maar hij grijpt haar net op tijd. Ik kan zien hoe ze staat te trillen op haar benen. Haar man loopt even een stukje terug om zijn eigen fiets op te halen. En ze komt een beetje bij.
Genoeg
Net als hij weer bij de boom is, wil hij zijn fiets weer op slot zetten. Om het nog een stukje te proberen. Hij kijkt over zijn linkerschouder. Maar het is genoeg geweest. Ze schudt wat met haar hoofd. Hij houdt niet aan. Hij kent haar, hij weet precies wanneer hij moet stoppen. Dan haalt hij zijn fiets weer van het slot en lopen ze samen met de fiets aan de hand het park uit. Ik pak mijn autosleutels en stap uit. Een gevoel van ontroering rijker.
Tip
Ook op een nieuwe fiets moet je het nog leren. Nieuwe dingen zijn vaak spannend, en op een andere manier presenteren is ook even wennen. Je mag jezelf gewoon tijd gunnen om je in die nieuwe stijl op je gemak te voelen en jouw balans te vinden.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.