Ik eet net mijn boterhammetje als ik word afgeleid door geluiden van buiten. Door het raam zie ik de activiteiten in onze gezamenlijke voortuin. Grote blauwgrijze plavuizen moeten de oude lelijke grindtegels gaan vervangen. De vader van mijn buurvrouw staat gebukt voorover en veegt met zijn handen het zand van een tegel weg. Zijn dochter reikt hem een nieuwe tegel aan. En die legt hij dan waterpas. Ze hebben allebei voor de veiligheid stevige handschoenen aan. Ze werken soepel samen. ‘Dat hebben ze vaker gedaan’, denk ik, en het raakt me even.
Klos
Mijn pa was de klusjesman in ons gezin. Van alles wist hij wel wat, of het nu ging om behangen, laminaat leggen of elektriciteit. En al die kwaliteiten heeft hij in zijn leven heel goed kunnen benutten want ik geloof dat ik wel twintig keer ben verhuisd. Van de ene tijdelijke woning naar de andere. Steeds maar weer een boedelbak, steeds weer boren en ophangen, timmeren en zagen. En iedere keer is mijn vader weer gewillig de klos. Tot ik een eigen huis koop en het verhuizen even is afgelopen. Maar het klussen nog niet, want mijn eerste huis blijkt nogal wat verborgen gebreken te hebben en al snel bel ik mijn vader om te vragen of hij me wil helpen.
Pur
Dat weekend komt hij weer langs. Met zijn gereedschapskist, een hoge trap, isolatiemateriaal, hardboard en wat bussen purschuim. Want de regenachtige zomer heeft te veel geëist van de verwaarloosde voegen aan de buitenkant van mijn huis. En dat levert inslag op aan de binnenkant in de woonkamer, dus pap komt de boel isoleren. Als alle spullen boven zijn drinken we samen een kopje koffie en gaan we aan de slag.
Echte werk
Eerst maar wat breek en sloopwerk. Behang eraf, raamkozijnen afplakken, gruis verwijderen, het gaat allemaal heel soepel want we werken goed samen. Even een koffiepauze en een broodje, en dan weer verder. Als de voorbereidingen klaar zijn kan het ‘echte werk’ beginnen. De gaten moeten worden opgevuld met isolatiemateriaal dus ik pak de bussen purschuim en lees de gebruiksaanwijzing.
Gevaarlijk!
Op de bus staat een doodshoofdje. En een geel-zwarte gevarendriehoek. “Pap, zeg ik, dit is gevaarlijk spul, heb je iets van bescherming bij je”? Hij kijkt me lachend aan. “Ach schat, het is maar purschuim”. En ik lees de tekst op de bus hardop voor en zeg streng tegen hem: “Je mag het niet zonder bescherming gebruiken”! Hij ziet mijn dwingende blik, en zijn linker wenkbrauw gaat een stukje omhoog. Maar ik ben onverbiddelijk. En loop naar boven. Kom terug met de beste bescherming die ik in huis heb. En daarom staat mijn vader midden in de zomer geheel volgens de veiligheidsinstructies te klussen met een skibril op. Veilig. Maar volstrekt hilarisch.
Tip van vandaag: Een serieuze presentatie hoeft niet saai te zijn
Als jij jouw thema of dossier op een boeiende manier wilt introduceren, haak dan eens aan bij jouw eigen ervaring. Zo’n onderwerp als ‘Veiligheid’ hoeft echt niet altijd zo saai te beginnen. Door iets persoonlijks te delen kun je jouw publiek laten ervaren hoe belangrijk veiligheid is.
Vraag voor de lezer:
Vind jij het lastig om jouw thema of dossier op een spannende manier te introduceren?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren‘ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.