In de zomer van 1997 ga ik voor het eerst duiken. Na een fascinerend bezoek aan een sportarts in Den Haag die mijn longen gelukkig goedkeurt mag ik de sprong wagen naar een PADI I brevet. Mijn vakantiekeuze valt op 14 dagen duiken op Cyprus, omdat het er warm en mooi is en ik tussen het duiken door ook nog iets kunsthistorisch hoop te doen.
Fysiek
Die laatste wens blijkt ijdel, want het is een overvol programma. Iedere ochtend start om 6 uur met theorie en in de middag gaan we het water in. Meestal zijn we rond het avondeten weer terug op locatie, of later als we op de duikplek in Paphos hebben gegeten. We hebben een heel gezellig clubje van vier en onze duikinstructeur voldoet zeker ook in fysiek opzicht (!) volledig aan de verwachtingen ..:-).Trouwe lezers van dit blog weten inmiddels wel dat sport niet tot mijn grote passies behoort en mijn conditie laat dus nog wel wat te wensen over. Het is behoorlijk aanpoten, maar ik kan goed omgaan met perslucht en dat blijkt een groot voordeel. Dus alles loopt op rolletjes. Totdat we in de laatste week voor de derde keer in open zee gaan duiken.
Ventiel
Het is zo’n twee uur rijden van Larnaca naar Paphos en er moeten die dag veel PADI-opdrachten worden afgewerkt, dus we vertrekken vroeg. Alle duikspullen gaan mee in de jeep. Omdat we vandaag voor het eerst een diepteduik gaan doen nemen we andere duikvestjes mee en voor mij heeft de instructeur een best klein vestje bedacht (net zoals de wetsuit overigens waar ik me al de hele tijd in wurm). We maken ons klaar voor de technische check volgens de vaste routine van iedere duik. Ik merk bij het testen van mijn vestje dat het ventiel niet werkt. Waarop mijn duikmeester zegt: ‘Ach, dat maakt niks uit, dan flipper je wat harder met je benen als je naar boven wilt’.
Nerveus
Ik voel mijn hart een slag overslaan en mijn Muppet gaat direct aan de gang. ‘Ik, de beginner? Harder naar boven zwemmen? Met die fles achterop, en met mijn conditie?’. En ik zeg een beetje nerveus tegen hem: “Ik ga alleen naar beneden met materiaal dat 100% klopt”. “Ga nou maar gewoon, zegt hij, ik neem de volledige verantwoordelijkheid!”. Hij kijkt me streng aan. ‘Stomme toeristen’, zie ik hem denken. En ik doe het vestje uit, geef het aan hem en kijk hem recht in zijn ogen als ik zeg: “Hoe kan jij nu de verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven, dat kan ik toch alleen maar zelf?”
Tip van vandaag: Je bent zelf verantwoordelijk voor je keuzes en gedrag
Alleen jijzelf kunt besluiten wat je verantwoord vindt. Als de keuzes van een ander niet voor je werken, volg dan je gevoel en doe het op jouw eigen manier. Of het nu om duiken of presenteren gaat: beide werken niet als je het moet doen volgens de regels en normen van een ander.
Vraag voor de lezer:
Wanneer maakte jij de keuze om nu eens te gaan presenteren zoals het wel voor joú werkt?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.