In de brugklas van het Atheneum blijkt al snel dat ik een typische ‘Alpha’ ben. Voor talen heb ik veel aanleg en ook voor de sociale vakken kan ik zonder enige moeite interesse opbrengen. Maar voor alles dat maar een beetje ‘exact’ ruikt moet ik behoorlijk wat moeite doen. Natuur- en scheikunde is dan ook niet het vak waar ik veel plezier aan beleef. Ik herinner me die ene les van Z waar er uitgebreid aandacht was voor ‘de opwaartse kracht’.
Bijles
Ik zie me nog zitten, terwijl ik met man en macht probeer de tekeningen en uitleg op het bord te volgen. Maar mijn brein laat het gewoon afweten. Aan het slot van de les blijkt het testje dan ook een te grote uitdaging: van de vijf vragen heb ik er geen enkele goed. Als ik ‘s avonds licht gedeprimeerd thuiskom vertel ik het aan mijn vader, die natuur-en scheikunde docent is. En hij besluit tot rigoureuze maatregelen: ‘Vanavond krijg jij bijles van je vader!’
Archimedes
Na het eten gaan we naar de badkamer, waar mijn vader allerhande voorwerpen onderdompelt om het principe achter de wet van Archimedes duidelijk te maken. Na drie uur intensieve begeleiding snap ik voor het eerst in mijn leven echt waar het over gaat. Mijn vader is een goede, geduldige docent én hij heeft het voordeel dat hij wel een beetje weet hoe het brein van zijn dochter werkt. Dus ik heb alle vertrouwen dat het de volgende dag goed zal gaan en ga met een gerust hart naar bed.
Warrig
Als ik de volgende dag in het natuurkundelokaal binnenkom heb ik nog een licht euforisch gevoel. ‘Ik ga het zo meteen allemaal helder op papier zetten’, denk ik, en schuif vol vertrouwen achter een van de tafeltjes. En dan krijg ik de vragen uitgereikt. Ik lees de eerste vraag. En nog een keer. En er overvalt mij een blinde paniek. Ik snap niet eens wat er wordt gevraagd! Hoe kan dat nou? Geen idee waar het heen moet. ‘Dit is niet zoals pappa het heeft uitgelegd’, klinkt het in mijn hoofd. Ik probeer er nog wat van te maken, van die opwaartse kracht, maar alles blijft warrig en ik haal uiteindelijk een 2,9.
Tip van vandaag: Ook een nieuwe presentatiestijl heeft even tijd nodig
Kennis die je net hebt vergaard, heeft even tijd nodig om te beklijven. Het heeft een zekere ‘vluchtigheid’ en is nog niet in botten gaan zitten. Dus ook jouw ‘nieuwe manier van presenteren’ voelt de eerste keer wat onveilig en een beetje ongrijpbaar. Maar na wat meer oefening en tijd gaat het alleen maar beter. Want zoals het ook is met opwaartse kracht: what comes down, must go up.
Vraag voor de lezer:
Wat was de laatste keer dat u iets echt niet begreep..? Ik lees het graag in de reactiebox!
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.