Warm hart

Ik moet naar de tandarts en ik ben al laat. Als ik buiten kom staat er een ouder echtpaar vlakbij mijn auto foto’s te nemen van het appartement op de tweede etage.

Verkeerd

“U kijkt de verkeerde kant uit, hoor, zeg ik lachend, mijn auto achter u is veel mooier om vast te leggen”. Er verschijnt een lachje rond hun lippen. De oudere dame zegt: “Kijk, daar ben ik opgegroeid, wijst ze, daar, op de tweede verdieping!”, en haar ogen twinkelen. “We komen eens in de zoveel tijd terug naar onze jeugd, om te kijken hoe het was”. En haar man knikt. “Alles is zo veranderd”!

Fedropa

“Mijn moeder is nu 85, zeg ik, en zij is ook opgegroeid in deze wijk. Haar ouders hadden de ‘Boter-kaas-en-eieren-zaak’ aan de Statenweg, kent u die nog”? Ze knik en wijst: “Ja, daar zat de RMI, en een stukje terug – ze draait zich om – was de Fedropa, de drogist. Maar alles is zo anders, ik herken het haast niet meer”. Haar echtgenoot knikt weer.

Sinteltjes

Ik kijk naar het Vroesenpark, en zeg: “Maar één ding is er nog wel,  en dat is het park”. “Nou, zegt ze, ik ken het nog van de oorlog, en toen zat ik er sinteltjes te graven voor in de kachel”. “Dat deed mijn moeder ook in het park!”, roep ik. We lachen even. “Weet u zeker dat u mijn moeder niet kent”? En ik noem haar meisjesnaam. “Nee zegt, ze, het was in die tijd gevaarlijk om naar elkaars naam te vragen, dus dat deden we niet”.

Bombardement

En zo zijn we ineens in de Tweede Wereldoorlog aanbeland, en vertelt ze me over het bombardement. Mijn eigen moeder heeft dat ook meegemaakt en dat is een van de vreselijkste ervaringen uit haar tijd. Deze oude dame vertelt er ook geëmotioneerd over. Ik kan zien hoe het na al die jaren nog steeds impact heeft. Dat vergeet je nooit, hoe anders de omgeving er nu ook uit moge zien.

Warm

En dan is het toch echt de hoogste tijd om mijn gaten te laten boren. We nemen afscheid alsof we elkaar al jaren kennen. Als ik in mijn auto stap zie ik hen het park inlopen. Hand in hand, onderweg naar het nieuwe Vroesenpaviljoen, ook weer iets dat ze niet kennen. En ik krijg er een warm hart van.

Tip

Een ‘random act of kindness’ geeft verbinding. Een grapje maken, een tas met boodschappen dragen voor een ander, iemand voor laten gaan bij de kassa, of een goed gesprek met wildvreemden bij je auto. Het kan bijdragen aan het geluk van een ander. En daardoor ook aan dat van jouzelf. Je kunt het trouwens overal toepassen, dus ook tijdens een presentatie of een speech door zomaar spontaan iets te doen voor een ander.

Blijer Presenteren

Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren en storytelling kunt inzetten als instrument om verbinding te krijgen? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.

 

Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.