Onzichtbare huisdieren. Dat is wat ik heb. Geen enkel bezoek heeft in de afgelopen jaren mijn katten in levenden lijve kunnen zien. Want zodra de deurbel gaat, schieten ze allebei als een raket de slaapkamer in. Grijs stuift het kledingrek in om de rest van de avond tussen mijn jurkjes naar de muur te gaan zitten kijken. En Snoetje kruipt razendsnel in het uiterste hoekje van de kamer onder het bed, achter een opbergbox.
Driehoog
Soms zijn ze zo afwezig en onzichtbaar, dat ik ze ga zoeken. Toen ik een van mijn katten al een uur niet kon vinden, raakte ik toch een beetje in paniek. Ik woon driehoog, en het raam aan de straatkant stond open. Had ik haar daar niet aan de voorkant zien zitten, bij het raam …? Dus voor de zekerheid loop ik de trap af en de deur uit. Daar zitten mijn buren gezellig in de voortuin aan een tafeltje koffie te drinken met hun bezoek. En een beetje buiten adem van de trappen vraag ik: “Heeft u misschien mijn kat gezien”?
Alledaags
En alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, een alledaags verschijnsel haast, zegt de buurvrouw gelaten over haar schouder: “Ja, ik zag net wel een kat uit de lucht vallen”. En ze richt zich zonder gedoe weer tot haar bezoek. Ik ben wat verbaasd om haar reactie, maar ben vooral ook ongerust. Na wat speurwerk vind ik de poes uiteindelijk tussen spinnenwebben en viezigheid onder- en achterin een heg. Trillend en bevend, met al haar poten en nagels in de actiestand. Nauwelijks te hanteren. Met krassen en halen op mijn armen krijg ik haar uiteindelijk weer binnen. Waar ze direct, hoe kan het ook anders, onder het bed schiet.
Onzichtbaar
Dieren zijn net als mensen op zoek naar veiligheid. Naar rust en vertrouwen. Soms zegt een coachee: “Ik wil gewoon niet al die aandacht. Dat in beeld zijn, en daar staan op dat podium, waarbij iedereen mij ziet, dat vind ik vreselijk”. Maar er ligt denk ik ook iets anders onder die wens van onzichtbaar zijn. Het is niet alleen de aandacht en het gezien worden dat verontrust, maar ook het gevaar dat je verwacht. En dat is bij mensen vaak de veroordeling die je vreest te ontvangen van de ander (of eigenlijk van jezelf). Dat is waarom je weg wilt kruipen. En je je wilt verstoppen, onder de heg, tussen de jurkjes of in dat uiterste hoekje van de kamer onder het bed. Omdat het daar veiliger voelt.
Tip
Speel jij ook verstoppertje op het podium? Laat jij je letterlijk of figuurlijk niet zien..? Weet dan dat er veel manieren zijn om je veilig te kunnen voelen op het podium en jouw verhaal met kracht te kunnen vertellen. De sleutel ligt bij bewust worden van jouw mindset, en het vinden van de presentatiestijl die bij joú past.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.
Harde overgang Marjolein van de gevallen kat en buren die gewoon gezellig bij elkaar zitten terwijl er een kat naar beneden is gevallen vlakbij hen en dan naar ons….wanneer we optreden als podiumdieren. Ja, ik wil ook veiligheid en ik weet al jaren dat op het podium er een andere deur in onszelf kan openen, die voorbij alle spookbeelden die we onszelf kunnen voorstellen gaat. En dat is nou net niet te controleren…..oeps, wel beheersbaar is in mijn ogen de training om het mogelijke gevaar in de ogen te kijken, te zien waar we bang voor zijn en hoe we dit grotendeels voorbij kunnen komen.
Mooi, Joke! Alleen al het besef dat het gewoon mag op een manier die voor jou werkt, kan al heel wat spanning wegnemen!