Deze week krijg ik een bijzonder verzoek van een oud coachee. Want hij vraagt me of ik hem wil helpen bij het schrijven en vertellen van de afscheidsrede voor zijn vader die op sterven ligt. En dat raakt me, omdat ik weet hoe het is om je vader te verliezen. Maar ik voel me ook vereerd dat hij mij om advies vraagt bij zo’n persoonlijk en kwetsbaar moment.
Flits
We bespreken hoe hij zijn verhaal zou kunnen vertellen, onderzoeken hoe hij zijn vader het best kan laten zien, en welk verhaal daar bij past. En het is onvermijdelijk, want in mijn hoofd komen allerlei verhalen over mijn eigen vader naar boven. Destijds wilde mijn vader een heel sobere begrafenis, dus een verhaal heb ik toen niet kunnen vertellen. Door het verzoek van R gaat mijn brein als vanzelf aan het werk. Welk verhaal had mijn vader getypeerd …? En in een flits schiet ik zo’n 40 jaar terug in de tijd.
Zestien
En ik zie mijn vader zitten, in de serre, in ons huis in Berkel en Rodenrijs. Aan zijn stevige teakhouten bureau, in het stoeltje dat nu in mijn huiskamer staat. Hij was docent natuur- en scheikunde, en had altijd veel correctiewerk. Ook die middag zit hij te corrigeren. De deur naar de serre is dicht. Maar dat kan mij niet zoveel schelen. Ik ben zestien jaar en heb wel wat anders aan mijn hoofd.
Plompverloren
Dus ik stap de kamer binnen en zeg plompverloren: “Mijn brommer doet het niet”. En laat een stilte vallen. Drie keer heb ik ‘m net buiten geprobeerd te starten, maar er is geen beweging in te krijgen. Ik heb al een hekel aan het ding, want mijn vorige brommer was een Puch Maxi en die was nieuw en hip. Dat vond iemand anders helaas ook, dus die werd al snel gejat. En nu heb ik dit lelijke ding, en nou rijdt ie ook nog niet! Ik heb behoorlijk de pest in.
Loos
Mijn vader hoort het in mijn stem. Hij keert zich om in zijn stoel en kijkt me aan. “Wat is er dan mis”?, vraagt hij. “Ja, dat weet ik ook niet hoor”, zeg ik kribbig. Hij legt zijn pen neer bij het zien van al die nukkigheid en zegt: “Nou kind, laten we dan maar direct eens kijken wat er loos is”. Geen aarzeling, geen moment van twijfel. Het komt gewoon niet bij hem op om te zeggen: “Daar heb ik nu geen tijd voor”, of: “Kan je dat zelf niet even oplossen”?
Rots in de branding
Hij staat op en loopt met me mee naar de voorkant waar het kreng op het garagepad staat. Ik sta nog steeds in de mopper-modus, maar daar weet mijn vader wel mee om te gaan. Gewoon negeren. Zakt door zijn knieën en doet onderzoek. Hij ontdekt al snel dat de bougies volstrekt verzopen zijn. En dan leert mijn vader me – als de docent die hij is – met een engelengeduld hoe ik de bougies van de brommer schoon moet maken. Als even later de klus geklaard is en hij een glimlach op mijn gezicht heeft getoverd, start ik mijn scheurijzer. En gaat mijn vader weer naar binnen en pakt zijn correctiewerk op.
En hoewel ik al jaren geen brommer meer heb, mis ik mijn vader nog iedere dag.
Tip
Om iemands karakter te schetsen kun je heel goed een eigen ervaring delen. Wat typeert die situatie, dat moment, of die persoon? Je kunt op zoek gaan naar jouw ervaring (het voorval, het moment), óf op zoek gaan naar de onderliggende kwaliteit (de karaktereigenschap of de kern) om bij het verhaal te komen. Zo zet je met behulp van een instrument als storytelling een krachtige boodschap neer die iets losmaakt bij jouw publiek.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je met behulp van een instrument als storytelling blijer kunt presenteren? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.