Stel je eens voor. Je bent een ambtenaar en gewend aan het schrijven van allerlei beleidsstukken. Dat doe je met grote betrokkenheid, want het is een belangrijk maatschappelijk thema waar jij je mee bezighoudt en daar wil je graag iets aan bijdragen. Op een zekere dag wordt jouw thema heel actueel. Of liever gezegd: is er crisis en nood in jouw dossier, de politieke druk stijgt en de media draagt daar graag ook nog een steentje aan bij. Alle zeilen bijzetten dus!
Hap
Na een lange dag werken kom je ‘s avonds laat thuis en als je net aan de opgewarmde hap zit, gaat je telefoon. ‘Of je morgenavond in Sporthal Zussemezo een groep van 500 vluchtelingen kunt vertellen hoe het beleid en het proces in elkaar zit’. Want jij woont nu eenmaal het dichtste bij. Je kijkt wat sip naar je bordje troosteloos eten. Dat wordt vanavond weer een presentatie voorbereiden! En daar ga je dan ook, de volgende avond, op je fiets naar die sporthal. Geen idee wat je kunt verwachten. Zou het een wedstrijd worden daar?
Comfortzone
En als ik dat verhaal dan hoor, dan denk ik: ‘Dat is op zich al ‘uit je comfortzone’, in zo’n sporthal. Het hoort tenslotte zeker niet bij je dagelijkse werk als beleidsambtenaar om in een crisissituatie groepen van 500 man toe te spreken. Maar nog spannender wordt het als je weet dat er in die sporthal helemaal niks is. Er zijn geen stoelen en er is geen podium. Er is geen microfoon. Je kunt geen Powerpoint gebruiken en een Flipover is er ook niet. Je hebt alleen maar het beleid en jezelf!
Barrières
En dan is er nog die doelgroep die behoorlijk wat heeft moeten doorstaan om hier te komen. Die de taal niet spreken. En een heel andere cultuur kennen. Hun verwachtingen van de avond zijn hoog. Er zijn taalbarrières, tolkbarrières, emoties die hoog op lopen en de miscommunicatie ligt op de loer. En veel verschillende partijen die allemaal een andere rol spelen en andere belangen dienen. Alle ogen zijn gericht op jou. Iedereen kijkt naar jou, want jij komt het vertellen. Hoe zou jij dat doen? Stel het je eens voor op dat podium? Een uitdaging, toch?
Kemphanen
Als je kiest voor ‘zenden’ dan wordt het een avond waarin jij met de energie van een topsporter moet gaan rennen om te overtuigen en heelhuids de finish te bereiken. Iedere vraag wordt dan een wedstrijd waarbij jij moet bewijzen dat het systeem of het proces werkt en heel verstandig in elkaar steekt. Met een beetje pech kom je als kemphanen tegenover elkaar te staan. Geen ideale situatie om een boodschap over te brengen. En eigenlijk is het zo eenvoudig. Mensen willen immers graag gehoord worden en hun verhaal kunnen vertellen. Ze willen kwijt waar ze iedere dag mee moeten ‘dealen’ in dit voor hen vreemde land.
Tip van vandaag: Presenteren is geen topsport, het is het hebben van een goed gesprek
Dus als jij als spreker kiest voor luisteren, dan maak je een gesprek mogelijk en kun je al hun vragen beantwoorden. Zo bevestig je dat je hen hebt gehoord en dat zij er toe doen. En hoef je er verder ook niks van te vinden. Presenteren is geen topsport, presenteren is het hebben van een goed gesprek.
Vraag voor de lezer:
Heb jij weleens ervaren dat ‘alleen zenden’ een hele saaie presentatie oplevert?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.