Kam. Dat is de naam van mijn bediende, mijn ‘boy’ in Ivoorkust. Eigenlijk wil ik helemaal geen bediende. Het voelt zo koloniaal en hoeveel is er nu helemaal te doen? Maar mijn collega’s leggen uit hoe ik zijn twee gezinnen help als ik hem in dienst neem en dat geeft voor mij de doorslag.
‘Madame’
Als hij zich de volgende dag komt voorstellen gaat ons gesprek wat lastig. Kam is Burkinabé en spreekt geen Frans of Engels. Maar gelukkig is hij vergezeld door zijn petit-cousin die wel wat Frans spreekt. Als hij vraagt wat ‘Madame’ allemaal wil dat er gebeurt vertel ik hem dat het mij niet zoveel kan schelen. Of hij nu lang of kort over schoonmaakwerk doet, voor- of achteraan begint, ik word er niet warm of koud van. Als hij maar een lunch voor me maakt als ik tussen de middag thuis kom, dan ben ik tevreden. Er is wat onderling overleg, de handen worden geschud en Kam kan direct beginnen.
Alles op een rijtje
Als ik de volgende middag tegen een uur of half twee terugkom van de ambassade wacht hij geduldig op me in de keuken. De tafel is wat onhandig gedekt en bestek moet ik zelf even uit de la pakken. Hij heeft van alles op tafel gezet. Tomatenketchup, mayonaise, olijfolie en yoghurt, alles netjes op een rijtje naast elkaar opgesteld. Ik kijk naar de bijlagen en denk: ‘Wat gaat hij me in hemelsnaam voorzetten, zo meteen’? Ik schuif mijn stoel aan en wacht nieuwsgierig af. Hoor hem nog wat rommelen in de koelkast. Even later komt hij wat ongemakkelijk en verlegen de huiskamer in met een groot bord in zijn handen. Zet het voor me neer op tafel. Ik kijk hem aan en bedank hem met een glimlach.
Klap
Hij loopt terug naar de keuken, met zijn armen bungelend langs zijn dunne lijf. En dan kijk ik eens goed naar beneden. Een hoopje kale gekookte spaghetti, vier gekookte aardappelen en een half stuk gekookte prei kijken me bleek aan vanaf het bord. En ik denk: ‘Ja, niet zeuren schat, het zijn drie componenten zoals je wilde, dus die bijlagen heeft ie niet voor niets op tafel gezet’. Ik doe wat ketchup op mijn bord. Snij een stukje van de prei. En neem een hap. Alsof ik een klap in mijn gezicht krijg. De prei is ijskoud.
Volgende keer misschien toch nog even bespreken dat de maaltijd het liefst warm moet worden geserveerd?
Tip van vandaag: Geef jouw presentatie een heldere boodschap mee
Heb jij in jouw presentatie een koude, een warme of een lauwe boodschap? Maak het concreet en duidelijk zodat er bij jouw publiek geen verwarring ontstaat. Niemand is tenslotte gebaat bij onverwachte prei.
Vraag voor de lezer:
Heeft jouw presentatie altijd een heldere boodschap?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.
[…] huis is uiterst schoon, bij alles wat ik vraag zegt hij ‘Oui, Madame’, en iedere middag maakt hij een fantasierijke lunch voor me klaar. Na een tijdje ben ik wel een beetje gewend aan ‘een boy in […]