Ik zie het meteen als ik de kamer binnenloop. Twee huisdieren zitten gebiologeerd naar een muur te kijken. Ik volg hun blik en voel mijn hartslag als een verhitte thermometer omhoog schieten. Wat paniekerig kijk ik om me heen, op zoek naar iets binnen handbereik. Maar er is niks dat direct voorhanden is, dus ik moet de huiskamer uit om het te gaan halen.
Ridder
Even later loop ik als een mislukte ridder met de stofzuigerstang voor me uitgestoken naar de hoek van de kamer. Bovenin, daar zit ie, en het is een grote! Ik durf eigenlijk niet al te dichtbij te komen. Knijp mijn ogen dicht terwijl ik mijn wapen richt. En de krachtige zuiger doet de rest. Niet uitzetten natuurlijk, want dan kruipt ie er weer uit! Met de stang omhoog zet ik de stofzuiger in de kast. Trek heel snel de stekker eruit en duw een prop papier in de zuigmond. Pas als de kastdeur dicht is, komt mijn hart wat tot rust. Spinnen. Ik gruw ervan.
Vijand
Angst kan een sterke belemmerende factor zijn voor een spreker. Zowel in de aanloop naar een presentatie, als tijdens en soms ook nog na afloop. Sommigen gaan gewapend naar de strijd. Met een strategie en een aanvalsplan om de vijand te overwinnen. Anderen hoor ik zeggen: “Ik heb me er maar bij neergelegd dat ik niet kan presenteren. En dan bikkel ik me er maar gewoon doorheen, iedere keer weer”. Daar krijg ik pijn van in mijn hart.
Gevaarlijk
Want presenteren is tenslotte niet ‘gevaarlijk’, en je gaat er niet dood aan. Het effect van zo’n insect met een paar poten op de muur is tenslotte ook te verwaarlozen. Maar tussen weten en voelen, daar zit een groot verschil. “Eigenlijk maakt het me niks uit wat ze van me denken”, zei een coachee laatst tegen me. Maar is dat ook echt zo? Wees eens gruwelijk eerlijk tegen jezelf? Wil je niet gewoon dat mensen je leuk vinden, aardig, verstandig, professioneel, intelligent, mooi om naar te kijken, gezellig om mee te praten en al die dingen meer…?
Oplossing
Juist bij die grondgedachte heb je het wapen gekozen, jouw wapen van (over)compensatie. Omdat je jouw kwetsbaarheid zo graag beschermt. En niet wilt worden afgewezen, uitgelachen, beschimpt, of als onbelangrijk worden gezien. En dan ga je dingen doen om dat ‘op te lossen’. Ik zie dan een spreker die heel snel gaat praten, want dan ben je eerder klaar en is het afgelopen. Of zet je al je tekst in PowerPoint, want dan hou je tenminste structuur. En met een A-viertje met je tekst in je handen, want dan heb je de controle. Of je leert het hele ding uit je hoofd, zodat ze weten dat jij kennis hebt. En dan openen met zoveel mogelijk grapjes, want dan vinden ze je leuk… Toch?
Tegenzin
Maar het werkt niet. Want je hebt nog steeds een verlammende spanning als je op het podium staat. En je ploegt je maar door je tien of twintig minuten presenteren heen. Het blijft steeds die berg waar je tegen opziet. En waar je iedere keer weer met tegenzin aan begint. Als een mislukte ridder met een stofzuigerslang. Waarom wordt het nou nooit leuk..?
Tip
Die cirkel waar je in terechtkomt als je een hekel hebt aan presenteren, die moet je ergens zien te doorbreken. De sleutel ligt bij de gedachten waarin jij bent gaan geloven. Alertheid ontwikkelen ‘in het moment’ kan je helpen. Hoe zou het zijn als je al ‘goed genoeg bent’? En je alleen hoeft te ademen en geluid te maken, als je het podium op gaat?
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren, zonder ‘oplossingen’? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.