Mijn volgers weten wel dat ik een schoenentic heb. Bij één van de ondernemersbootcamps die ik in de afgelopen jaren volgde werd er aan de honderden aanwezigen gevraagd wie er meer dan 75 paar schoenen had. En ik was samen met een andere dame genoodzaakt om op te staan. En omdat er maar steeds nieuwe paren bij blijven komen, moest er gewoon een nieuwe opbergmethode komen. Om in mijn huis niet aan de schoenen ten onder te gaan.
Online
In een online-catalogus valt mijn oog op een draaiende schoenencarrousel. Een lange paal die je moet klemmen tussen de grond en het plafond van je kamer. En dan zitten er aan die paal vier ‘serveerplateaus’ waar je plastic haakjes in moet klemmen waar je dan je schoenen aan kunt hangen. En ik denk: ‘Dat is het’! Dus ik schaf er twee aan.
Dingetjes
Nadat ik twee zware pakketten naar boven heb gesleept (ik woon driehoog) pak ik alles uit en leg het netjes naast elkaar. Er zijn twee sets van drie grote stangen die je in elkaar moet schuiven, vier grote en kleine springveren, vier doppen, een heleboel lepelvormige plastic haakjes en acht schijven met klemmen die rond de paal moeten worden bevestigd. En een paar dingetjes waarvan ik niet direct weet wat het is. Ik kijk ernaar. Dat gaat wel lukken, denk ik nog.
Trots
Eerst maar eens die buizen. Niet alles schuift even gemakkelijk in elkaar. Hier en daar moet ik wat extra kracht zetten en ik pak mijn hamertje om de buizen even stevig in elkaar te tikken zodat ze goed vastzitten. Dan bevestig ik de afdekdop aan de ene kant. Doe een springveer in de buis. Daarna bevestig ik de bladen met de lepelhaakjes. Als net alles zit, valt er ergens een haakje af. En dan nog een. Ik besluit de haakjes er even af te halen. Check voordat ik de laatste dop bevestig of de buis uitschuifbaar is, en het lukt! Het hele ding zit in elkaar, dus ik doe die andere stang net zo. Een gevoel van trots maakt zich van mij meester: twee schoenencarrousellen zitten in elkaar. Ik kijk naar de grond en zie dan nog twee onderdeeltjes liggen. Geen idee waarvoor ze nodig zijn.
Circusartiest
Ik pak een buis en loop naar de hoek van de kamer. Zet ‘m op de grond en kijk naar het plafond. Ik moet de buis nu uitschuiven en klemzetten. En die buis moet loodrecht omhoog, en da’s lastiger dan ik dacht. Wat ben ik eigenlijk klein! Ik sta te manoeuvreren met die paal in de lucht als een mislukte circusartiest. Eindelijk heb ik ‘m in een rechte lijn naar het plafond. Ik schuif ‘m uit met een korte draai naar rechts. Nog een keer. En nog een keer. Maar wat ik ook doe, hij klemt niet.
Utteren
Ligt het aan deze paal? Even die andere proberen. Op de grond zetten. Recht omhooghouden. Uitschuiven, draaien en klemmen. Zelfde resultaat. Ik ga een kopje theezetten en bekijk de handleiding nog maar een keer. En dan besef dat er niets anders opzit dan de palen toch weer uit elkaar te halen. Terwijl ik sta te utteren en te klooien om die palen te demonteren, besef ik dat het niet handig is geweest om met een hamertje-tik de palen stevig in elkaar te slaan. Want er is geen beweging meer in te krijgen. Niks mee te beginnen.
TIP!
Sommige oplossingen lijken mooi, maar leveren eigenlijk alleen maar meer gedoe op. De oplossing voor mijn schoenentic zou immers wel eens kunnen liggen bij minder schoenen kopen in plaats van bij meer opbergruimte. Als je presenteert is het ook goed om na te denken welk probleem je wilt oplossen. Waar worstelt jouw publiek mee..? Wat willen ze graag weten? En is jouw oplossing ook echt interessant voor hen…? Daar moet jouw verhaal over gaan. En timmer het dan niet dicht, hè. Want beweging is nodig voor interactie.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren en storytelling gebruiken om je punt te maken? In mijn boek deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Je kunt een gratis voorproefje van ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’ downloaden op de site.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.