Ondernemers. Je hebt ze in alle soorten en maten. Grote en kleine. Je hebt trage en rappe. En de ene is wat leuker dan de andere.
Veertig
Nog niet zo heel lang geleden zat ik buiten op een terras te wachten op mijn afspraak toen ik ongevraagd een gesprek moest meeluisteren, aan de tafel naast mij. Er zitten twee mannen in blauwe pakken, een grote en een kleine en ik schat ze beiden een jaar of veertig. Het is een zakenlunch.
Druk-druk-druk
“Hoe gaat het?”, vraagt de een, en schudt de ander de hand. “Ja, druk-druk-druk, zegt die kleinste, de zaken gaan goed”. Hij praat over zijn succes bij klanten. En over zijn auto. ”Nou, ik wilde natuurlijk wel een díkke wagen, want dat is goed voor mijn imago”, zegt ie snoevend. Hij roept BMW met een of ander nummer, maar dat zegt mij natuurlijk niks. “Dan komt er ten minste wat voorrijden”. Die grote knikt alleen wat. Hij krijgt er geen speld tussen want die ander praat maar door, zonder ook maar even adem te halen.
Buik
En hij gaat verder. “Ja, mijn vrouw weet niet dat dat kan hè, een eigen creditcard op een gezamenlijke rekening. En dat hou ik gewoon maar zo”. Hij lacht wat gemeentjes. Het klinkt niet fijn en iets in mijn buik draait even om. Zonder dat de ander er al te veel toe doet, gaat ie verder. “Ik had trouwens liever dat ze gewoon weer volledig gaat werken”. Die grote kijkt hem even aan.
Gezeur
Hij krijgt tijd voor drie woorden. “Voor de financiën?”, vraagt ie. “Nee joh! Ze werkt nu drie dagen en is dan twee dagen thuis met de kinderen. En als ik dan thuiskom, dan krijg ik van alles de schuld. Dat ik niks doe, en dat het me allemaal niets kan schelen, enzo. Dus als zij weer gaat werken, dan ben ik van al dat gezeur af. Ik werk me de hele week een slag in de rondte en dan moet ik in het weekend op zaterdag ook nog met de kinderen heen en weer rijden. En dan hebben we op zondag natuurlijk weer familieafspraken”.
Toilet
Ik probeer niet teveel naar die tafel te kijken. Maar ik ben vooral benieuwd naar wat die ander er nu allemaal van vindt. Dus ik kijk even. Maar van zijn gezicht is weinig af te lezen. Is het gelatenheid? Verveling? Of is ie er echt helemaal klaar mee? Dan staat die kleine op om even naar het toilet te gaan. Die ander grijpt naar zijn telefoon. Terwijl hij zijn code intoetst hoor ik hem even diep zuchten.
Tip
Als je alleen maar druk-druk-druk bent met jezelf, loop je het risico dat je niet echt verbinding maakt met je publiek. En als je drukt bent met je ego, dan zie je niet eens dat je geen contact hebt met de ander. En dan gaat jouw boodschap gewoon ten onder. Hoe dik je auto ook is.
Blijer Presenteren
Wil jij weten hoe je blijer kunt presenteren? In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees er meer over in ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.