Hij ligt er ineens. Ik heb het niet zien gebeuren of gehoord. Maar als ik uit het raam kijk, met mijn kopje koffie in mijn hand, dan zie ik ‘m liggen. Een mooie roze houtduif. Dood, midden op straat. Dit blog gaat over beeldend vertellen.
Tijdlijn
Op de stoep zie ik een slungelige jongeman stilstaan om een foto te maken van de dooie duif. En als ie dat gedaan heeft, draait ie zich om en loopt weer even gemakkelijk weg. Telefoon in zijn handen. Waarschijnlijk appt ie de foto gelijk door in zijn tijdlijn. ‘Kijk es, wat ik net zag..’?! Ik kijk naar de houtduif op straat. En krijg het verdrietige gevoel dat dit wel eens de duif zou kunnen zijn die al jaren een nest heeft in de voortuin van ons pand.
Warm
Ik voel ineens een enorme drang om hem daar weg te halen. Ik zet mijn koffie neer en doe een jas aan. Grijp een papieren zak en een paar plastic handschoentjes en ga naar buiten. En als ik bij de duif ben, dan word ik toch een beetje emotioneel. Hij voelt nog warm, dus het is echt net gebeurd. En een gekke gedachte komt op. ‘Weet zijn ‘duivenpartner’ wel dat ie hier ligt…’?
Schoonheid
De klap moet hard zijn geweest, want zijn hartje en ingewanden liggen naast zijn lijf, alsof ze er zó zijn uitgeslingerd. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Helderrood bloed sijpelt op de straat. De ingewanden zijn schoon, en ‘fris’, mooi haast. En is dat een stukje van de luchtpijp? Anatomie van een duif, daar heb ik niet voor doorgeleerd. Hoe ziet dat er dan eigenlijk allemaal uit, van binnen? Ik pak de stukjes dier van de straat om in de papieren zak te doen. De schoonheid van de duif en zijn ingewanden ontroeren me een beetje. Is dat gek..?
Plof
Met de ingewanden van de duif in het zakje loop ik naar de ondergrondse container voor mijn huis. Leg de zak in de klep en met een lichte plof valt de duif naar beneden. Als ik om kijk naar de straat is daar nog steeds die rode plek. En die kan ik dagen daarna nog steeds zien vanuit mijn huiskamerraam.
Beeldend
De vraag is natuurlijk, waarom deelt ze dit verhaal? Wat is nu eigenlijk de boodschap? Afgezien van het feit dat ik deze ervaring niet snel zal vergeten, is het verhaal vooral bedoeld om jullie uit te nodigen meer beeldend en verhalend te vertellen. Want als ik het goed heb gedaan, dan heb je me zien staan in de straat, met mijn hand om de duif, kijkend naar zijn ingewanden. Heb je mijn verwondering over de schoonheid van de natuur geproefd. En ook een beetje het verdriet en het ‘jammer’ van zo’n voorval.
Verbinding
En als je nou al die gevoelens en gedachten voorbij laat komen, wat doet het verhaal dan met je? Misschien voel je compassie, of boosheid. Of walging. Of vind je mijn actie gek. Al die emoties, die doen er toe. Want die emoties, die zijn essentieel voor ons functioneren. Zonder die emoties zijn we geen volwaardig mens en sociaal en moreel incompleet*. Dus verhalen en ervaringen delen werkt verbindend, juist omdat ze herkenbaar zijn op dat brede scala van die menselijke emoties. Hoe levendiger en beeldender verteld, hoe groter de kans op verbinding. Dus zelfs een dooie duif kan een verhaal tot leven brengen.
*In dat kader kan ik het boek van Ad Vingerhoets, ‘De emotionele mens’, van harte aanbevelen.
Blijer Presenteren
Wil jij ook ervaren hoe je blijer kunt presenteren en beeldend kunt vertellen? Ik begeleid sprekers ook in deze tijd individueel (en online) naar een goed verhaal, een boeiende presentatie of een onderscheidende pitch. In mijn boek dat de Boekgoud Publieksprijs 2017 heeft gewonnen, deel ik allerlei tips, ervaringen en oefeningen die je direct kunt toepassen. Lees hier meer over ‘Het Groot ABC voor Blijer Presenteren’. Er is ook een pitchvariant: ‘Het Klein ABC, Overtuigend Pitchen voor Ondernemers’.
Alle verhalen die op deze site verschijnen zijn eigendom van Dikscommuniceert – de PresentatieDiva – en mogen alleen worden gebruikt na toestemming vooraf van de eigenaar.